Een van de eerste wielerdisciplines waar ik als beginnend, talentvol coureur gretig op inhaakte was de premiesprint. Het was bijzonder stimulerend om tijdens een wielercriterium bij herhaling de bel te horen luiden, signaal voor een serie premies, al dan niet in natura. Een vijf- tot tiental keer sprinten en na afloop van de koers het feestelijke ritueel van enveloppen openen en de balans opmaken.
Op 26 september zette Delfland Schieland Westland-kopman Chris Oomen traditioneel als eerste de eindejaarspremiesprint van de zorgverzekeraars in. Startschot van een onzinnige premierace, op Prinsjesdag aangekondigd door minister Schippers, gevolgd door een welhaast nog waanzinniger discussie over marktwerking, Nationaal Zorgfonds, zorginkoop, transparantie, budgetten, eigen risico, etcetera. De totale zorgkosten in 2015 van ons overigens geweldige zorgstelsel bedroegen 95 miljard euro. Een deskundige liet zich recent ontvallen dat de toename van het beroep op zorg in principe oneindig is. Niemand die er blijkbaar in slaagt grip te krijgen op de almaar stijgende zorg-kosten, vrijwel geen consument die er iets van begrijpt. ‘Onafhankelijke’ vergelijkingssites moeten voor licht in de zorgduisternis zorgen.
Ook de politiek gaat er stevig tegenaan, de verkiezingen zijn immers aanstaande. De verkiezingsprogramma’s reppen over meer/minder marktwerking, maatwerk, in de buurt, kostenbeheersing, concurrentie, overzichtelijke standaardpolis, wel/geen budgetpolis, enzovoort. De kraan blijft derhalve openstaan, het absorptievermogen van de dweil wordt verhoogd.
Een willekeurige middag in de supermarkt. Ik sta in de rij voor de kassa. Middelbare schoolkinderen rekenen een onvoorstelbare hoeveelheid rotzooi af in de vorm van blikken mierzoete energiedrank en zakken chips. Een verschaalde sigarettengeur verraadt de nabijheid van een rokende mede-mens achter mij, begeleid door twee kratten bier en een boodschappenwagen vol zoutjes, zoetigheid, kiloknallervleeswaren, frisdrank en verpakte groeten. Ik reken mijn twee zakken biologische müsli en de keukenrollen af. Voor de supermarkt vult de pauzerende schooljeugd zich met afvalcontainers vol energie. Helaas belanden de meeste verpakkingen op straat. Hoofdschuddend loop ik naar mijn fiets en laat alles bezinken. Obesitas… diabetes 2… uit de bocht gierende volksgezondheid…
Als sporter weet je dat je lichaam je kapitaal is. En dat, als je het kapitaal goed en verantwoord verzorgt, het rendement meestal navenant is. De beloning die mijn lichaam mij na vijftig jaar sport nog steeds geeft verschaft mij levenskracht en energie.
De politieke partij en de zorgverzekeraar die de zorg(elijke) premie omzetten in een prestatiebonus moeten zichzelf nog uitvinden.
Theo de Rooij
Theo, kom eens een weekje bij mij op school op BB-niveau lesgeven!!!!!