Op Eredivisie Live gisteren de wedstrijden gevolgd, waaronder die van FC Twente. Voorspelbaar de uitslagen, saai het voetbal. De eerste 20 minuten in Enschede waren aftasten en alleen de lens van Danny Landzaat, uit zijn oog gesprongen, bezorgde bij mij enige kriebels. Ooit prikte scheidsrechter Jef van Vliet een lens uit mijn oog, bij Dordrecht uit met FC Twente. Met één lens moest ik doorspelen en miste ik een penalty. Vlak voor tijd maakte Michael Mols gelukkig de winnende treffer, 1-2, en heb ik het waarom van mijn gemiste pingel nooit uit hoeven leggen.
Gisteren had Twente tegen Willem II een makkie en is de titel binnen handbereik. Bryan Ruiz gaat de Tukkers over twee weken het tweede kampioenschap op rij bezorgen. In de Arena gaat hij dat persoonlijk realiseren. Hij is nog lang niet de Bryan van de afgelopen jaargang, maar in mijn ogen een geweldenaar en van grote klasse. Hoe hij de eerste goal voorbereidde gisteren, man wat mooi…
Ruiz heeft, door zijn gemiste Panenka-stafschop tegen Roda JC, nog wat goed te maken. Tenminste, dat vindt hij zelf. Het kan zo maar zijn dat Ruiz volgende week in een eventuele strafschoppenserie in de bekerfinale weer mist, maar Bryan heeft één missie: met de Tukkers weer kampioen worden. En geloof me, Bryan Ruiz gaat daar voor zorgen… let maar op.
Ik hoop van harte dat je gelijk krijgt Michel!