Joop Munsterman heeft een boek laten verschijnen, waarin hij zijn visie geeft op de gebeurtenissen die hebben geleid tot de zwartste periode van FC Twente. Na een media-stilte van twee jaar is Joop terug in de publiciteit en dat viel niet te missen. In bijna elk praatprogramma en elke krant kreeg hij de kans zijn verhaal te doen. Gedurende ruim twaalf jaar heeft Joop bij FC Twente de touwtjes strak in handen gehad. Hij heeft veel zaken goed gedaan en dat hij een groot ego heeft en zich graag en veelvuldig liet voorstaan op zijn prestaties wil ik hem wel vergeven, want zo liepen er in het verleden nog wel meer voorzitters rond in het betaald voetbal. Dit soort egotrippers waren soms ook noodzakelijk om een club net dat extra zetje te geven om van lelijk eendje te veranderen in een mooie zwaan.
Helaas zag je te vaak dat de emotie het op den duur ging winnen van het verstand en werden er beslissingen genomen, die dit soort figuren in het bedrijfsleven nooit zouden maken. Kenmerkend is dat zij in het algemeen veel te lang zijn blijven zitten en steeds meer de dienst binnen de club gingen uitmaken. Zij raakten gewend aan hun beslissende rol, konden de publiciteit niet meer missen en gingen geloven dat de club niet zonder hen zou kunnen. Het tegeltje met de uitdrukking dat niemand groter is dan de club werd in deze bestuurskamers van de muur gehaald. Ook Joop draafde door, gedreven door clubliefde, machtswellust en publiciteitsgeilheid, maar of je dit megalomaan of narcistisch moet noemen? De leden van de Raad van Commissarissen stonden erbij, keken er naar en lieten Joop zijn gang, maar ook zijn ondergang tegemoet gaan.
Dat hij zijn verhaal wil doen in boekvorm kan ik begrijpen, maar om in dit boek ook zo nadrukkelijk richting anderen te wijzen, vind ik toch niet chique. Ik had op z’n minst een Joop Munsterman verwacht, die achteraf en relativerend de verantwoordelijkheid voor de zwartste bladzijde uit de korte geschiedenis van FC Twente veel meer persoonlijk naar zich toe had getrokken. Dat besef is helaas nog steeds onvoldoende tot hem doorgedrongen, blijkt uit zijn boek en dit kwam ook naar voren tijdens zijn diverse mediavoorstellingen de afgelopen week. Hij spreekt vrijwel voornamelijk en voor mij te vaak in de wij-vorm. Natuurlijk zijn er ook anderen bij betrokken geweest en hebben omstandigheden een rol gespeeld, maar dat neemt niet weg dat Joop eindverantwoordelijk was en dat ook heel graag wilde zijn. Die laatste conclusie trekt Munsterman naar mijn mening dus onvoldoende en dat is een fout die ik hem na twee jaar navelstaren niet zo makkelijk vergeef. Ik zie hem nog op het veld staan na het behalen van het kampioenschap met tranen in zijn ogen en stamelen ‘Ik kan het niet geloven’. Deze woorden hebben inmiddels voor mij een volstrekt andere lading gekregen.
Die andere voorzitter en met recht de laatste der Mohikanen, neemt op zondag 7 mei afscheid en veel van wat ik hier geschreven heb is in meer of mindere mate ook van toepassing op voorzitter Jan Smit van Heracles, maar één ding is zeker, onverantwoordelijke financiële risico’s heeft hij nooit genomen. Jan Smit laat namelijk bij zijn vertrek wél een financieel gezonde club achter en heeft, hoewel hij er zeker toe in staat was, financieel gezien privé en zakelijk altijd strikt gescheiden gehouden. Uitzonderingen bevestigen ook hier de regel en ondanks dat ook hij te lang is blijven zitten, verdient Jan zeker een mooi afscheid. Clubs worden nu geleid door professionals en zo hoort het ook. Natuurlijk moet je iets hebben met de club, maar een te grote clubliefde is funest bij het nemen van belangrijke besluiten. Het gaat vaak om zakelijke beslissingen met grote financiële gevolgen en die neem je niet op basis van emotie, maar op basis van de feiten en met je verstand. Joop heeft, met name op het financiële vlak, te grote risico’s genomen en enkele vreemde constructies bedacht en daar is hij uiteindelijk volkomen terecht op afgerekend. Dat dit zowel voor de club als ook voor hem persoonlijk inclusief zijn eigen portemonnee grote gevolgen heeft gehad, kan hij alleen zichzelf verwijten.
Het ga je goed Joop en sterkte bij de verdere verwerking. Forever vergeten klinkt wel mooi, maar deze week is mij gebleken dat jij daar echt nog niet aan toe bent. De supporters zullen hier, zeker als Heracles wel Europa ingaat, overigens ook best nog wat moeite mee hebben.
Chris Walraven
Met die supporters hoef je geen beklag te hebben Chris. Die liepen allemaal vrolijk in de polonaise mee toen het kampioenschap werd binnengehaald en Joop niet kapot kon! Daarna vonden ze het maar wat leuk dat Joop ‘het lef had’ dat hij kon mee doen met de top 3 clubs wat betreft spelers salarissen en het doen van dure aankopen! Kortom ook de fans hebben boter op hun hoofd gehad en kotsen Joop nu uit. Laat ik duidelijk zijn, Joop heeft er zelf ook geld in gestopt en zijn hand overspeeld wat de club mede op de rand van de afgrond heeft gebracht. Laten ze vooral in Enschede niet vergeten dat Joop alleen de hoofdschuldige is!
Grote woorden voor een anoniem mannetje van een klein cluppie.
En Heracles opnieuw Europa in, Chris ? De OAD ziet ze aankomen. Huilende supporters met hoogtevrees, ondergespoogde stoelen, rondslingerende lunchtrommeltjes…Nee, Heracles in Europa is en eschaamteloos mislukt experiment geweest. Mooi in Dedemsvaart op trainingskamp.
Zet jezelf nou niet keer op keer op keer op keer zo voor lul Geurtje.
Toch ook niet leuk voor je medesupportertjes van dat fusie clubje?