De eerste serieuze hardloper die ik ontmoette, was een vrouwvijandige, narcistische lul. Hij deed niks voor de kost want hij bereidde zich voor op de marathon. Zijn vrouw verdiende het geld, kookte, prepareerde zijn achterlijk dure loopschoentjes en fietste met hem mee, om zijn tere egootje op te vijzelen. Dat was hard nodig, want zijn streeftijden haalde hij niet. Af en toe zie ik hem nog op een feestje. Dan zit hij chagrijnig zwijgend te wachten tot het afgelopen is. De laatste serieuze hardloper die ik sprak, is mijn zwager Piet. Die gebruikte jarenlang tijdens zijn trainingen de afwikkeltechniek die voetbaltrainer Wiel Coerver hem geleerd had. Piet heeft nu last van de enkels, de achillespezen, de knieën en de rug maar niet van de zeurzak. Hij heeft een gitaar gekocht. ‘Veel beter dan hardlopen,’ zegt hij. ‘running is for dummies.’
Paul Abels, uitgever van boeken, Enschede
