Dat Michael Rasmussen onlangs in een interview beweerde dat in het peloton van de Tour de France nog steeds dopingvreters meefietsen, geloof ik meteen. Niet al die 207 renners waren zuiver op de graat, ga daar maar van uit. De Rondes van Frankrijk zijn tegenwoordig schoner dan die van pakweg tien jaar geleden. Kijk naar het succesvolle Sunweb waar het koersen zonder stimulerende middelen als hoofdregel in de grondwet staat.
Waarom denk ik dat in de verschillende ploegen nog steeds bedriegers rondrijden? Omdat sommige coureurs per se moeten winnen. Anders krijgen ze geen contractverlenging. Ze kunnen de hypotheek op hun riante huis niet meer betalen. Of ze willen zich waarmaken ten opzichte van hun vrienden, fans of ploeggenoten. De druk is hoog. Ze wìllen een rol van betekenis kunnen spelen. En dan komt de dag dat ze pakken. Het beviel en ze pakken weer. En nogmaals….
Daar komt bij dat ook in de Tour veel Italianen en Belgen van de partij waren. Wie goed opgelet heeft, weet dat juist in die twee landen veel dopingvreters huizen. Italianen doen dat slim, die hebben altijd corrupte dokters in dienst, die weten hoe je buiten schot moet blijven. Belgen zijn er dommer in. Ik herinner me Michel Pollentier die de urine van zijn schoonzus in een condoom verstopte en door een slangetje via de anus in het flesje van de dopingcontroleur liet lopen. Hij werd betrapt. Hoe is het mogelijk.
Johan Museeuw, ooit was ik een fan van hem, gebruikte een geneesmiddel tegen bloedarmoede, waar je ook harder van ging fietsen. Hij had het van de plaatselijke dierenarts gekregen. Hoe dom kun je zijn?
Over de ploeg van Tourwinnaar Froome (foto) hangt ook een geheimzinnige waas. Er is niks bewezen, maar omdat de leiding geen informatie wil geven, niet transparant wil zijn, zijn Froome en zijn slippendragers verdacht.
Wat ook nog een dubieus punt is in het huidige rennersveld, is de aanwezigheid van ploegleiders met een dopingverleden. Eens gestolen, altijd een dief? Dat is natuurlijk een boude stelling. Maar toch, zouden voormalige zondaars als Steven de Jongh, Alexandr Vinokoerov, Michael Boogerd en niet te vergeten Patrick Levevere hun renners nooit meer een tip geven over het gebruiken van epo of ander spul. Johan Bruijneel kocht het spul zelf in en gaf het aan zijn renners. Gelukkig is hij intussen uit het wielrennen vertrokken.
Daar moest ik aan denken toen Rasmussen beweerde dat ook ten huidigen dage nog doping gebruikt wordt. De pot verwijt de ketel….Dat dan weer wel.
