ROTTERDAM – Was het niet het mooiste moment, dan was het zeker het meest emotionele moment van de wedstrijd: de minuten lang durende knuffel tussen een rasechte Tukker en een 40-jarige Achterhoeker, direct na de bekerwinst.
Bij het laatste fluitsignaal wist Wout Brama niet hoe snel hij bij clubicoon Sander Boschker moest zijn. De middenvelder stortte zich, vol eergevoel en nostalgie, op zijn doelman, die het maximale uit het minimale haalde en geschiedenis liet herleven. En daar lagen ze samen doodstil, op het veld, vlak voor het Ajax-vak. ’De kramp schoot me in de hamstring’, lacht de middenvelder even later. ’Maar ik vind het gewoon heel mooi voor Sander. Hij heeft het hele jaar niet gekeept, alleen in de beker. En dan pakt hij ’m ook nog.’
Tien jaar na dato flikt Boschker het dus weer. Al is het bijkomende gevoel nu heel anders. ‘Ik kon m’n tranen nog net bedwingen’, zegt Boschker een half uur later vol trots, met de beker, als ware het zijn eigen kind, rustend in z’n rechterarm. ‘Als je aan het begin van het jaar hoort dat je tweede keeper bent en alleen het bekertoernooi kan spelen, dan is dit de ultieme beloning. Het is prachtig dat ik dit nu in de handen mag dragen. Volgende week spelen we om de belangrijkste prijs, maar deze hebben we mooi binnen.’
Het is bovendien een mentale opsteker, met 2-0 achter staan en met 3-2 winnen. Het geeft zowel Boschker als Brama veel vertrouwen voor volgende week. ‘Een goed gevoel’, bevestigt de doelman. ‘Ajax moet volgende week winnen, die druk hebben wij minder, dus ik heb er zeker vertrouwen in.’ Brama beaamt. ‘Vanavond gaven 20.000 Tukkers ons wat extra’s, volgende week hebben we 50.000 Ajacieden tegen. Maar ik geloof er absoluut in dat het ons lukt.’ De komende week kunnen ze in ieder geval genieten van de beker. Die kan alvast in de vitrine. En al heeft de kampioenschaal meer waarde, Brama koestert de dennenappel er niet minder om. ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.’
