Zondagmiddag zaten we met het complete team van EHV I te kijken naar PSV-Twente. We hadden zojuist met 3-0 verloren van koploper IJsseloever, dat in de eerste vijf minuten na rust twee keer toesloeg. Daarvoor en daarna ging het volledig gelijk op, maar verdedigend hadden we de wedstrijd dus in korte tijd uit handen gegeven.
Bij de 1-0 van Locadia zagen we een herhaling van de tweede goal, die ons de das om deed: veel te makkelijk weggegeven. De 2-1 was een schande: tegen een Schwalbe van zo’n matennaaier ben je als verdediger kansloos. Bij de 3-2 door Luuk de Jong vroegen we ons af waar de koppers van FC Twente waren.
Maar het absolute dieptepunt was natuurlijk de 4-3 in de blessuretijd. Ik ben een fan van Stefan Thesker, hoewel hij in het verleden wel eens een Royston Drenthetje heeft gedaan, maar dit leek echt he-le-maal nergens op. Willem de Vries, van 1965 tot 1975 aanvoerder en laatste man van FC Twente, zou zo’n bal nooit aangenomen hebben – en zeker niet met links.
Peter Bonder
