Iedereen viel over Blind heen, waarom had hij niet meer zijn best gedaan om Hakim Ziyech te behouden voor het Nederlands elftal? De keiharde realiteit is dat Ziyech het niet zo verkeerd gezien heeft, want met de Nederlandse Marokkanen, te weten Karim El Ahmadi, Mbark Boussoufa en Nordin Amrabat in de basis, won de nationale ploeg van Marokko met 2-0 bij Ivoorkust en gaat naar Rusland.
Ik heb zitten zoeken of de wedstrijd uitgezonden werd op een kanaal dat ik kan ontvangen, maar ik ben er niet in geslaagd er iets van mee te krijgen. Alleen de toeterende en uitzinnige Marokkanen, niet alleen in eigen land, maar ook in onze grote steden, heb ik voorbij zien komen. Dat deze supporters blij zijn begrijp ik wel, het is al twintig jaar geleden dat ze voor het laatst mochten meedoen aan een WK. Deze spelers kunnen zich nu presenteren op het wereldtoneel en dat is een veel groter podium dan vriendschappelijke wedstrijden spelen tegen Schotland of Roemenië. Niet zo’n verkeerde keus dus van deze spelers.
Ik wil over de wedstrijd tegen Schotland eigenlijk niet te veel zeggen, wat een wanvertoning en een gebrek aan beleving. Het is dat de grensrechter coulant was, want het doelpunt uit de enige goede aanval van de hele avond, was naar mijn mening toch echt buitenspel en zelfs twee keer in één aanval. Mijn complimenten gaan uit naar de honderd Nederlandse supporters die in het oranje ons elftal naar voren probeerden te schreeuwen. Maar de Schotten lieten zich niet overschreeuwen en dat lukte dus niet echt. We hebben een zogenaamd interlandweekend en dat betekent geen eredivisie voetbal en ook op de amateurvelden viel dit weekend weinig te beleven. Maar we hadden de play-offs nog en daar ging het natuurlijk wel ergens om. Ik heb de wedstrijden niet allemaal gezien, maar heb wel Zweden-Italië en Denemarken-Ierland kunnen bekijken. Natuurlijk was het voetbal ook niet goed, maar het was zeker spannend en de beleving spatte er af, zowel bij de spelers als bij het publiek. Een voetbalwedstrijd moet ergens om gaan en die oefenpotjes vind ik maar niks. Natuurlijk begrijp ik dat het geld in het laatje brengt van de KNVB, maar wedstrijden om des keizers baard, waarbij de spelers bijna plichtmatig over het veld sjokken, hoef ik niet meer te zien. Ik ga ook beslist niet kijken naar de wedstrijd in Boekarest, ik heb mij de afgelopen jaren genoeg geërgerd aan dit elftal en de staf.
Wesley Sneijder had ook een uitnodiging gehad en deze man heeft zoveel verdiensten voor het Nederlands elftal gehad, dat je als je hem uitnodigt je hem ook minstens een helft moet laten spelen. Zeker in oefenpotjes waar het nergens om gaat, laat je zo’n icoon niet de hele wedstrijd op de bank zitten. Dick Advocaat is echter met andere zaken bezig, hij wil de bondscoach worden met de meeste overwinningen en daar moet kennelijk alles voor wijken. Advocaat heeft het recordaantal overwinningen als bondscoach van het Nederlands elftal geëvenaard. De 1–0 winst tegen Schotland betekende de 36ste overwinning van de Hagenaar met de nationale ploeg. Hij kwam daarmee op gelijke hoogte met Bob Glendenning, Bob wie?
De wedstrijd tegen Schotland was de voorlaatste interland van Oranje onder Advocaat, wiens contract bij de KNVB eind dit jaar afloopt. Als hij van Roemenië weet te winnen, wordt hij de coach met de meeste (37) overwinningen. Daar gaat het de kleine generaal kennelijk allemaal om en als hem dat lukt, kijkt hij terug op een geslaagde missie. Nee, Dick, je missie is niet geslaagd, we zijn er in Rusland niet bij en dat doet pijn. Jouw feestje vier je maar in de huiselijke kring, maar ik wil er niets van mee krijgen. Er valt namelijk helemaal niets te vieren, we doen deze zomer niet mee. Gelukkig heeft Marokko zich wel geplaatst en zo doen er toch nog enkele Nederlanders mee.
Chris Walraven
