Muren vormen een essentieel onderdeel van bouwwerken. Wat mij betreft de enige zinvolle toepassing. Stutten, beschermen, verbinden, afscheiden, sfeer maken, geluid dempen. Voor de rest zijn muren veelal veroorzakers of gevolgen van polemiek. Ruzie? Bouw een muur. Nog meer ruzie? Prikkeldraad of 220 erop. Voor de creatieve mens vormen muren en hekken allerminst onoverbrugbare barrières. Ladders, tunnels, trampolines, vliegtuigen en helicopters, zwakke plekken, grens overschrijdende trucs. Maar ook granaten en raketten vliegen er moeiteloos overheen. Menselijke inventiviteit is grenzeloos.
Muren komen voor in geschiedenissen en landschappen. Monumentaal zoals de Muur van Hadrianus in Engeland en de Chinese. Zinloos zoals de muren tussen Mexico en Amerika, Israël en Palestina. Kansloos zoals de restanten in Berlijn. Deze muur heeft ervoor gezorgd dat tot 1996 onder meer de profwielrenners niet konden deelnemen aan de Olympische Spelen. In bepaalde takken van sport domineerden de door staatsdopingprogramma’s opgefokte oostblok amateurs de podiums. Berlijn 1989 en Glasnost betekenden allerminst het einde van totalitaire dopingregimes. Elke cultuur gaat op eigen wijze om met het nirvana van de ‘schone sport’. De opvolger van Die Mauer is in de maak. Het instellen van een ijzeren dopinggordijn moet de schone wereld beschermen tegen de Russische dopinghordes.
De muur tussen Noord en Zuid Korea lijkt zeer recent af te brokkelen. De sport wordt door de machthebbers als sloopkogel gebruikt. Je zult maar coach zijn van het Zuid Koreaanse hockeyteam, jarenlang zorgvuldig toegewerkt hebben naar het absolute hoogtepunt en slechts enkele weken voor de Spelen worden opgezadeld met een twaalftal, misschien wel voor de whereabouts gevluchte, Noord Koreaanse spelers die je in je team moet opnemen.
De Klaagmuur in Jeruzalem zal begin mei niet hoeven te rekenen op bezoek van Chris Froome en Tom Dumoulin en hun ploegen. Naar verluidt heeft de organisatie van de Giro er miljoenen euro’s voor over om de vaandeldragers van de huidige wielersport aan de start te krijgen. Geld dat ongetwijfeld de Israëlische wielerambities kracht moet bijzetten. Ambities die in december bij de bekendmaking van parcours en routekaart woedende reacties ontketenden. Met de vermelding van startplaats West-Jeruzalem was de Giro even de door de Israëliërs geclaimde ondeelbaarheid van de hoofdstad vergeten, de Klaagmuur ten spijt.
Ik droom al over het verloop van de eerste etappe, het parcours zou enkele tactisch interessante mogelijkheden kunnen bieden. Passages langs de winderige West Bank en Gazastrook staan vrijwel garant voor een explosief koersverloop. En op de Golan Hoogte zijn de eerste punten te pakken voor de bommetjestrui.
Theo de Rooij
Geweldige collumn van een ervaringsdeskundige.