J
ohan Plageman is niet meer onder ons en dat is zeer spijtig. Ik heb hem vrij goed gekend en kon prima met hem overweg. In het begin van de eeuw toen hij directeur was van FC Twente dat destijds in een magere periode zat, merkten wij als journalisten hoe hij alle zeilen moest bijzetten om de club op de been te houden. Hij was rustig, eerlijk, rechtlijnig en af en toe behoorlijk eigenwijs. Het lukte hem en ook bouwde hij samen met oa Joop Munsterman en Gerard Oude Vrielink met een gedegen plan aan een nieuwe toekomst onder de noemer ‘FC Twente in de steigers’.
Oud-voorzitter Herman Wessels had hem gevraagd om in 2002 de technische zaken erbij te doen. ‘Het kost je weinig tijd’, had Herman hem gezegd. Johan kwam er echter snel achter dat het een tijdrovende job was. Er lag meteen al een belangrijke klus op zijn bord, want hoofdcoach John Van ’t Schip stapte op. Hij benoemde de Belg René Vandereycken tot opvolger.
Johan, die zelf nog speler van FC Twente geweest was in het eerste seizoen, had geen cent te makken en moest toch zorgen voor een goed elftal. Ik zie hem nog bezig tijdens een trainingskamp in Hoenderloo. Al telefonerend was hij in de bosjes naast het trainingsveld in de weer om Giorgi Gakhokidze van PSV over te nemen. Zaakwaarnemer Ploegsma vroeg een salaris voor de buitenspeler dat slechts 15 procent was van wat hij bij PSV verdiende. Maar Johan kon zelfs dat niet toezeggen. ‘We zijn net gered door de gemeente’, zei hij. ‘Ik kan en wil het niet betalen.’ Uiteindelijk is de Georgiër toch wel gekomen. Ook haalden hij en Munsterman Blaise NKufo van Hannover96 op. Weer een tijdje later verkocht hij Collins John en kon de club zich gaandeweg weer oprichten. Toen Herman Wessels stopte als opperhoofd, waren Johan en Joop Munsterman de kandidaat-opvolgers. Johan trok zich terug, Joop werd het. Er is vaak gesuggereerd dat Johan korte tijd later bij de club vertrokken is, omdat hij niet met Munsterman door één deur zou kunnen, maar dat ontkende hij. Hij is uit eigener beweging gestopt, zei hij mij en verder nergens om.
Enkele jaren geleden sprak ik Johan weer een aantal keren. Hij had toen al kanker en wist dat het einde in zicht was. Daar sprak hij open over. Gelukkig heeft hij nog een paar jaar door kunnen leven. De ontmoetingen die ik met hem had, stonden in het teken van het boek De Top 50 van FC Twente, dat ik in 2015 schreef en van het dikke stoeptegelboek met de naam 50 jaar FC Twente waaraan ik meewerkte en waarvoor ik onder meer de periode 1995 – 2005 voor mijn rekening nam. Ook trof ik hem ruim een jaar geleden nog op het feest ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Joop Janssen.
We hadden steeds aangename gesprekken, waarin hij overigens wel te kennen gaf dat hij niets meer snapte van het beleid van de FC. Hij schudde vol onbegrip zijn hoofd en laakte de leiding die veel spelers voor te veel geld had aangetrokken en ze bovendien een veel te hoog salaris betaalde.
Johan is uit de tijd, net als Hennie Hollink een aantal dagen eerder ook overleden is. Mannen die ik goed gekend heb. Ik waardeerde beide heren zeer, omdat ze waren zoals ze waren. Ongekunsteld, rechtgeaard, betrouwbaar, normaal. RIP.
De foto is in november 2016 gemaakt ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Joop Janssen. Vlnr Johan Plageman, Jan van de Wint, Ger Donners, Ruud Vondeling en Joop Janssen.
Heel goed, Gijs.