Ik heb veel te weinig gezien van de Paralympische Winterspelen. Natuurlijk speelt daarin het tijdsverschil met Korea een rol, maar ook besteden de media er minder aandacht aan en verder heb ik het ook best druk gehad. Toch komt het er gewoon op neer dat ik deze winterspelen onvoldoende heb gevolgd. Voor de Olympische Winterspelen gold hetzelfde tijdsverschil en ook toen was ik best druk. Overigens is dat laatste natuurlijk bijna nooit een echt argument. Hoe dan ook, van de Olympische Spelen heb ik heel weinig gemist, maar van de Paralympische Spelen helaas dus wel.
Daarmee doe ik dit Team NL natuurlijk schromelijk te kort, maar ik ben niet de enige en dat heeft gevolgen voor de mate waarin de media zich er mee bemoeien. Natuurlijk heb ik wél gelezen dat Bibian Mentel haar tweede gouden medaille heeft veroverd, maar pas later gelezen welk een werkelijk ongelofelijke prestatie dit van deze 45-jarige vrouw is geweest. Ik heb nu een beetje het gevoel dat ik haar tekort heb gedaan door pas na haar prestaties wat meer over haar te gaan lezen. Ik ga hier niet herhalen wat zij allemaal heeft meegemaakt en heeft moeten overwinnen, maar ik ben diep onder de indruk. Sorry Bibian, ik wist voor de Olympische Spelenalles over de problemen met de rug van Jorien, maar dat jij enige maanden geleden nog in het ziekenhuis lag en voor de negende keer opnieuw je strijd moest leveren tegen kanker, is mij volledig ontgaan. Mijn excuses daarvoor en van harte gefeliciteerd met je twee gouden medailles. Je bent met recht een topper. Overigens geldt dit natuurlijk in meer of mindere mate voor alle deelnemers aan deze Spelen.
De Paralympische sporters krijgen al met al niet de aandacht die ze verdienen en hoe kunnen we dit veranderen? Ik heb niet de illusie dat deze Spelen ooit dezelfde media-aandacht krijgen als die andere Spelen, maar we kunnen er wel wat aan doen om dit in ieder geval te verbeteren. Op dit moment worden de Paralympische Spelen, zowel in de winter als in de zomer, altijd na de Olympische Spelen gehouden en dat is dan toch een soort mosterd na de maaltijd. Er is bij de media en de kijkers dan een soort verzadiging ontstaan, die niet direct uitnodigt extra inspanningen te verrichten om ook deze Spelen te gaan volgen. Ik pleit er voor, de Paralympische spelen vanaf 2022 te houden voorafgaand aan de Olympische Spelen en niet zoals gebruikelijk pas erna. Een mooie gelegenheid voor de media om warm te draaien en de kinderziektes te verhelpen in de accommodaties en bij de organisatie.
De volgende stap zou, wat mij betreft, moeten zijn dat we niet langer spreken over Olympische- en Paralympische Spelen, maar dat we deze twee, nu nog afzonderlijke evenementen, integreren tot één gigantisch sportevenement. Het is toch van de zotte dat bijvoorbeeld het logo met de vijf ringen niet gebruikt mag worden voor de Paralympische Spelen? Maak gewoon één openings- en sluitingsceremonie en wat mij betreft mag de intocht der gladiatoren met de vlaggen best aangepast worden, ook nu doen om diverse redenen niet alle atleten hieraan mee. Begin dit evenement met de wedstrijden tussen de deelnemers met onder meer een lichamelijke handicap, visuele beperking en/of hersenverlamming en laat dit vervolgens naadloos overgaan in de wedstrijden tussen de andere atleten waar, op het oog althans, lichamelijk wat minder aan mankeert. Ik ben ervan overtuigd dat dit meer publiciteit op gaat leveren voor de huidige Paraolympiërs en dat de aandacht voor de olympiërs niet zal veranderen. Dus laten we dit maar snel regelen.
Chris Walraven
