Feyenoord pakt de beker en dat is een reden om een feestje te vieren en een felicitatie meer dan waard. Als je van de drie prijzen die er in de vaderlandse voetbalcompetitie te winnen zijn er twee pakt, kun je niet zeggen dat het seizoen mislukt is. In mijn ogen blijven de Johan Cruyff-schaal en de beker, zelfs de honderdste, niettemin troostprijzen. De prijs waar het namelijk allemaal om draait, staat dit seizoen in de bekerkast te Eindhoven. Er is in de competitie bij Feyenoord dan ook het één en ander niet goed gegaan. Natuurlijk heeft niemand bij de club uit Rotterdam-Zuid het nu nog over het wegsturen van de trainer. Een trainer wegsturen is naar mijn mening overigens bijna nooit een oplossing, want trainers de schuld geven van slechte of mindere prestaties is wel erg makkelijk en een bewijs van onvermogen. Zo’n beslissing wordt in de meeste gevallen genomen door beleidsbepalers met heel veel boter op hun hoofden. Van Bronckhorst mag dus blijven en dat was bij een verlies ook niet anders geweest. Hij kan zo maar de Wenger van Nederland worden.
Dat er eind augustus weer achttien ploegen gaan strijden om de belangrijkste prijs in het voetbal staat vast, maar op dit moment kan ik alle achttien clubs nog niet noemen. Vandaag over twee weken weten we wie er rechtstreeks degradeert en de kaarten lijken helaas geschud. FC Twente moet in de laatste twee competitiewedstrijden zeker één keer winnen en de andere wedstrijd minimaal gelijk spelen, maar zelfs als dit ook daadwerkelijk zou gebeuren, heeft de club het niet meer in eigen hand. Het hoogst haalbare voor FC Twente is de nacompetitie. Het wordt a hell of a job, maar de bal is rond dus als ze dit zouden halen, voorspel ik dat er in Enschede ook volgend jaar gewoon weer eredivisievoetbal wordt gespeeld. Twente laat zich namelijk niet verschalken door een ploeg uit de Jupiler-league.
Ik hoop, met name voor de supporters van FC Twente dat dit gaat lukken, want dat verdient deze enorm trouwe aanhang. Dat de beleidsbepalers uit het verleden, maar ook de zittende, veel aan te rekenen valt, staat voor mij als een paal boven water, daar kunnen echter de supporters helemaal niets aan doen. Daarom hoop ik nog steeds en misschien zelfs wel tegen beter weten in, dat Twente het gaat redden. Dat bij mij het glas altijd halfvol is, heeft hier uiteraard mee te maken, want opgeven voordat de dikke dame heeft gezongen past niet bij mij.
Een club is van de supporters en daarin zie ik best wel overeenkomsten tussen Feyenoord en FC Twente, beide clubs beschikken namelijk over de zo belangrijke twaalfde man. Dit betekent niet automatisch dat een kleine groep emotionele supporters kan bepalen wat er moet gebeuren binnen een club. Helaas zien we de laatste tijd steeds vaker gebeuren dat een kleine groep, zich supporters noemende, oproerkraaiers, eist dat een trainer opstapt. Onbegrijpelijk dat beleidsbepalers hier vaak nog in mee gaan ook. Dat is een slechte ontwikkeling, die het voortbestaan van een club zelfs in gevaar kan brengen. Ik ben er voorstander van dat binnen een raad van commissarissen of een raad van toezicht van een betaald voetbalorganisatie structureel een door de supporters gekozen vertegenwoordiger zitting krijgt die niet alleen mee kan en mag praten, maar ook mede gaat beslissen over dit soort zaken. Deze man of vrouw communiceert minimaal twee keer per jaar met de achterban en laat binnen de groep beleidsbepalers weten hoe de supporters erover denken. Ik zie wel een vergelijking met de politiek, daar kiezen we ook eens in de paar jaar welke persoon of personen we ons vertrouwen geven, dus waarom zou dit in het voetbal niet kunnen? Ik zie dit echter nog niet één twee drie gebeuren.
Chris Walraven
