ENSCHEDE – Tim Horstink (Dieren, 1986) speelt zondag zijn laatste thuiswedstrijd voor het eerste team van hockeyclub EHV. Tegenstander is Beuningen, dat hem in 2015 de zwaarste nederlaag uit zijn carrière bezorgde (8-1). Het dieptepunt van zijn veertien jaar hockey in Enschede is daarmee wel genoemd. Gelukkig blijven er nog genoeg andere onderwerpen over voor dit artikel, zoals over zijn periode voor 2005 en of er leven is na hockey.
Wat waren je vorige clubs?
Ik ben begonnen bij Dieren en heb daarna een paar jaar bij Upward in Arnhem gespeeld voordat ik in 2005 in Enschede ben komen studeren.’
Waarom ben je gaan hockeyen? Had je een voorbeeld en zo ja, wie?
‘Allebei mijn broers hockeyden. Ik ben op jonge leeftijd begonnen met atletiek en tennis, maar was ook regelmatig op het hockeyveld te vinden. Ik vond/ vind alle balsporten prachtig, dus een extra sport kon er nog wel bij. Mijn ouders vonden het belangrijk dat ik ook aan een teamsport ging doen, dus die hebben me een jaar mijn gang laten gaan waarna de atletiek er aan moest geloven. Mijn eerste jaren was Teun de Nooijer met zijn weelderige krullen mijn voorbeeld. Naarmate ik ouder werd ben ik spelers als Stephan Veen en Mark Knowles gaan waarderen.’
Wie is de beste trainer die je hebt gehad?
‘Ik heb mooie herinneringen aan Jules Klerks, mijn eerste trainer bij Upward. Komend van het kleine Dieren kreeg ik voor het eerst te maken met een trainer die ervaring had met tophockey. Met name de felheid van zijn coaching maakte indruk en probeer ik nog steeds mee te nemen in mijn coaching op het veld en wanneer ik een training geef. Versnelde je tot 90%, dan kreeg je in duidelijke bewoordingen naar je hoofd geslingerd dat je inhield. Als je dat tien keer hebt gehoord gaat het toch in je systeem zitten dat, maar vooral ook wanneer, je honderd procent moet geven.’
Hoeveel doelpunten heb je bij benadering gemaakt voor EHV?
‘Geen idee, maar als ik het probeer te beredeneren zal het ergens tussen de 150 en 200 zijn. Het helpt dat ik bijna al mijn jaren bij EHV de strafballen heb genomen. Mijn eerste zeven jaar als middenvelder maakte ik er rond de tien. De laatste jaren heb ik de strafcorner genomen en heeft het gemiddelde hoger gelegen.’
Wat is het geheim van een mooie strafcorner?
‘Hard in de kruising doet het goed bij het publiek, maar dat zal geen geheim zijn. Verder zijn het vooral open deuren. Veel trainen op techniek, explosiviteit, variatie en niet nerveus worden wanneer een keeper of lijnstopper een keer zijn dag heeft.’
Wat waren de hoogtepunten uit je EHV-periode?
‘De promotie in 2013 naar de eerste klasse was echt top. Bij lekker weer en voor veel publiek sloten we een prima seizoen af met een historische overwinning van 16-0. Verder heb ik de sfeer in het team altijd perfect gevonden. Je investeert veel tijd in het hockeyen, dus het samen presteren en bijbehorende nagenieten vond ik altijd mooi.’
Het jongenshockey in Enschede maakt barre tijden door. Is samenwerking met PW de enige oplossing?
‘Op de korte termijn kan het helpen de hoogste teams wat sterker te maken en andere teams gelijkmatiger van niveau. Hockey is met de huidige regels intensief, technisch en snel en daardoor erg leuk om te spelen. Als we dat over kunnen brengen op de jongens in Twente, dan moet de verhouding jongens en meiden weer dichter naar elkaar toe kunnen groeien en zal het niveau ook weer stijgen.’
Wat ga je doen na 13 mei?
‘Genieten van vrije zondagen.’
Kom je ooit terug als trainer-coach van EHV?
‘Dat is een lastige vraag voor me. Het training geven aan een groep enthousiaste hockeyers trekt me zeker, maar op korte termijn zal ik me niet willen committeren aan de tijd die het kost, dus hoef ik er nog niet over na te denken.’
Laatste vraag: volgende week Upward uit, is daarmee de cirkel rond?
‘Toch wel, ja. Het is vijftien jaar geleden dat ik daar mijn debuut maakte in de eerste klasse. De huidige trainer van Upward haalde me destijds als jong broekie een paar keer keren per week op bij het station voor de trainingen. Zo zijn er daar nog voldoende mooie herinneringen voor mij. Alleen teamgenoten van toen spelen er al een tijdje niet meer, dus zodoende lijkt dit een goed moment om mijn carrière voor EHV in Arnhem af te sluiten.’
