De renners van Overijssels trots Immer Weiter zetten vanaf 1871 als eersten het sportieve fietsen in Nederland op de kaart. De erelijst van Luik-Bastenaken-Luik wordt in 1892 geopend. Het waren vanzelfsprekend mannen. Fietsende vrouwen waren lange tijd opmerkelijke verschijningen. Zoals Alfonsina Strada Morini die in 1924 de Giro d’Italia uitreed. Victorine van Nuffel was in 1959 de eerste Belgische kampioen op de weg en Ineke van IJken in 1965 de Nederlandse lijsttopper. Deze tabellen en statistieken bieden geen enkel aanknopingspunt voor vergelijkingen. Mannen- en vrouwenlijven overigens ook niet.
De weinige wielrennende vrouwen werden vanaf begin jaren zestig enkele tientallen jaren wat meewarig bekeken. Veel kinnesinne, esthetisch soms niet op niveau, qua prestaties ondergewaardeerd. Ruzie tussen kenau Longo en onze Leontien. Knol trapt Leontien na, coaches legden het aan met rensters. Maar momenteel tekenen de vrouwelijke sporters voor de grootste sportsuccessen. En onze Nederlandse renners zijn wereldtop. Zij presenteren zich professioneel, zijn strak, sympathiek, benaderbaar en gunnen elkaar het succes. Met als beklijvend sportmoment de Olympische wegwedstrijd van Rio.
Afgelopen weken had ik het genoegen met twee Nederlandse toppers te mogen fietsen: mijn Overijsselse Fietsambassadeurs Club Immer Weiter-ploegmaten Anna van der Breggen en Kirsten Wild. Anna zette op 2 mei tijden neer op Lemelerberg en Sallandse Heuvelrug. Tijdens Erbens Vechtdaltoer 26 mei en mijn eigen Classic 2 juni kunnen deelnemers op twee zogenaamde Stravasegmenten hun tijden vergelijken met Anna.
Het soepele elegante tredje, waarmee Anna de oerkrachtbenen van gangmaker Rob Harmeling sloopte en mijn zuurstofschuld binnen enkele tientallen seconden onaflosbaar maakte, was indrukwekkend. Ik hing een tijdje in het wiel en stierf. Tijdens de aftrap deze week van de eerste Kromme Sturen Route, speciaal voor sportieve fietsers, reed ik een tijdje naast Kirsten. We hadden een geanimeerd gesprek over het wielervak.
Ik beken en kom uit de kast: ik kijk net zo graag naar mannen als naar vrouwen. En met misschien wel meer respect naar de laatsten.
Theo de Rooij
