DEURNINGEN/ENSCHEDE – Rianne van Rijnsoever (Enschede, 2002) speelt handbal in de A1 van DSVD en Jong Oranje onder 17. Gedurende de Pinksterdagen deed ze met haar clubteam mee aan het toernooi om de Sonderjyske Handball Cup in de Aabrenaa Arena, een van Denemarkens grootste sporthallen met een capaciteit van achttienhonderd zitplaatsen. Bij dit mega-evenement waren meer dan tweehonderd teams van de partij uit Denemarken, Nederland, Duitsland en Zweden, de Europese toplanden in handbal.
Jullie werden tweede. Van wie verloren jullie de finale en hoe onverdiend was dat?
‘We hebben van het Deense VIES verloren. We hebben een heel goed toernooi gespeeld, alleen in de finale liep het niet echt lekker. De tegenstander was ook heel goed en ze hebben die wedstrijd verdiend gewonnen. Maar een tweede plek is ook leuk om mee naar huis te gaan.’
Je speelt samen met nog vier Twentse meiden in Jong Oranje, hoe bijzonder is dat?
‘Dat is echt heel bijzonder, want meestal heeft het westen van Nederland een groter aandeel in de selectie. Maar dit keer vijf meiden uit Twente, dus dat is iets waar we best trots op mogen zijn.’
Hoe ben je gaan handballen, zit het in de familie?
‘Ik ben gaan handballen door een meisje dat ik ken van school, ik ging een keer met haar mee naar een training en sindsdien ben ik er altijd op gebleven en er verslaafd aan geraakt. Mijn moeder heeft vroeger ook gehandbald, maar verder heb ik geen handbalfamilie. Ze vindt het nu ook heel leuk om te kijken naar wedstrijden, verder in de familie zijn er wel meerdere personen die goed zijn in sport. Ik heb een neef die aardig kan hockeyen.’
Wat vind je er zo leuk aan? En is het echt zo’n fysieke c.q. gemene sport?
‘Handbal is een snelle, dynamische sport voor mensen die tegen een stootje kunnen. Het leuke aan handbal is dat je zowel verdedigt als aanvalt, en je moet het samen met je team doen door middel van veel communicatie en samenspel, anders kom je er niet. Er is veel fysiek contact, het is ook belangrijk op hoger niveau dat je sterk genoeg bent. Maar met snelheid en tactisch spel kom je ook heel ver.’
Je traint drie keer per week in Deurningen, maar je woont in Enschede en gaat daar ook naar school, hoe regel je dat? Moeten je ouders altijd rijden of kun je ook carpoolen? En hoe is de medewerking van school?
‘Ik train ook nog één keer in de week in Emmen bij het RTC Noord, en regelmatig bij Oranje U17 op verschillende locaties in Arnhem en Utrecht, en ‘s zaterdags bij Handbalschool Twente in Almelo. Mijn ouders moeten naar Deurningen altijd rijden, maar voor de andere trainingen hebben we een rijschema met de andere meiden uit Twente. Ik zit momenteel op het Johan Cruijff College, dat is een school voor aanstaande toptalenten. Hierdoor kan ik gemakkelijk vrij krijgen voor mijn sport. Bijvoorbeeld als ik elke dinsdagmiddag om half drie tot half vijf moet trainen in Emmen, mag ik om twaalf uur uur weg van school. Als ik maar zorg dat ik up-to-date ben met mijn huiswerk.’
Wie is in het vrouwenhandbal je grote voorbeeld en waarom?
‘Angela Malestein, zij is dan wel rechterhoek en ik ben linkerhoek, maar dat maakt niet uit, want zij is linkshandig en ik ben rechtshandig. Ze heeft een mooie techniek en veel variatie in haar schoten vanuit de hoek. En ze heeft zichtbaar veel plezier in het spel.’
Laatste vraag: wat is je doel en droom, eredivisie spelen met de elitedames van DSVD of stiekem toch een transfer naar een mooie club in, bijvoorbeeld, Denemarken?
‘Het is mijn droom om in het grote Oranje te spelen en de Olympische Spelen te halen. Maar eerst wil ik bij mijn club in het eerste spelen op het hoogste niveau van Nederland. Mogelijk kan ik dan later nog een stap naar het buitenland maken. En deze zomer wil ik graag meedoen aan het Open EK in Zweden met Oranje U17. Die selectie is nog niet rond, maar ik hoop heel erg dat ik er bij ben.’
