Komkommertijd dus Tour de France-tijd! Wereldnieuws wordt gereduceerd tot gevangen giga-alligators in Australië. Door mountainbikers op de Sallandse Heuvelrug doodgereden zandhagedissen beheersen het regionale nieuws. Mijn boek Theologiek wordt door landelijke media goed opgepakt maar haalt het lokale nieuws niet. Eerst een advertentie kopen dan pas scoren in de plaatselijke sufferdjes.
Uw columnist komt na een zware verhuizing begin deze week langzaam tot rust, zittend voor het Tour de France-thuisbioscoopscherm. En zag vandaag de Sunweb-charter en Tom Dumoulin crashen op de Mûr de Bretagne. Ruim vijftig seconden was de schade die Tom opliep, als een chagrijnige toerist zonder vakantiebagage kwam hij over de streep gefietst. Ik stelde vast dat de knullige voorwielwissel waarschijnlijk geen deel heeft uitgemaakt van het Sunweb-wielerwetenschapsprogramma.
Op zes kilometer voor de finish op de steile Mûr zagen we Tom lekrijden. Met een lekke voorband in een afdaling loop je groot risico, doorrijden en aan de staart van het peloton wachten totdat de ploegleiderswagen achter je zit is geen optie. Onmiddellijke actie is gewenst. Vervolgens zagen we een relatief kleine renner met een zwarte baard optreden als redder in nood. Hij stond zijn voorwiel af aan kopman en mecanicien-van-dienst Tom Dumoulin, wanhopig draaiend aan de uitvalas om zijn wiel te fixeren. Ondertussen stopte de ploegleider achter de wielworstelaars, vertrekkende Tom liet de mecanicien werkloos achter.
Al snel haalde de ploegleiderswagen Tom in en bood hem een helpende bumper. Aan hoge snelheid werd de aansluiting met de staart van de colonne tot stand gebracht en Tom vloog gelanceerd de ploegwagens voorbij. Enkele van zijn ploegmaats hadden zich laten afzakken om hem op te wachten en terug te brengen. Laurens ten Dam zag rechts over zijn schouder Tom voorbij knallen en hij werd onmiddellijk gedegradeerd tot kansloze figurant. De anderen konden slechts met veel moeite aanhaken bij Tom en moesten eerst herstellen in zijn wiel alvorens een helpende hand te kunnen bieden. Het ontlokte wieleranalyticus Maarten Ducrot de terechte uitspraak dat in dergelijke gevallen ploegmaats altijd de kopman opwachten aan de staart van het peloton. Juist om te voorkomen dat zij in de weg rijden. Uitsmijters van de dag waren de bekeuring voor de Sunweb-ploegbaas wegens illegaal gangmaken en de tijdstraf voor Tom wegens stayeren. Zonde en onnodig.
Als renner en ploegleider van grote ploegen heb ik geleerd en gedoceerd dat de absolute kopman tijdens hectische, zware finales, met risico op breuken in het peloton, altijd een renner van bij voorkeur gelijk postuur in zijn buurt moet hebben. In geval van calamiteiten kan deze onmiddellijk een fiets afgeven. Daar werden renners zelfs op geselecteerd.
Eerder deze week zagen we Steven Kruijswijk op een klimrek van Robert Gesink de finish passeren. Nood breekt wet maar het werkte uitstekend. Het was een wissel uit het Formule 1-boekje. Jumbo staat niet voor niets op de helm van onze Max!
Theo de Rooij
