Oud-voetballer Hennie Moddejonge overleden: ‘Rustig, goede sliding, verdedigend sterk’

Geplaatst op 25 mei 2011 door Redactie   ·   4 Reacties

ENSCHEDE – In Enschede is na een kort ziekbed Hennie Moddejonge overleden. De oud-speler van Sportclub Enschede is 84 jaar geworden. Moddejonge voetbalde tussen 1943 en 1959 voor de club die destijds een voorname rol speelde in het Nederlandse voetbal. Later werd hij trainer van Borne, Eibergse Boys, Glanerbrug en ook van Sportclub zelf, de club waaraan zijn naam onverbrekelijk verbonden zal blijven.

Je had destijds Moddejonge senior en Moddejonge junior, ook wel aangeduid als gebroeders Moddejonge. Senior was Hennie en junior was zijn twee jaar jongere broer Gerrit. Hennie Moddejonge was de grootste van de twee. Zijn bijnaam luidde dan ook vaak ‘n grootn Moddejonge. Zijn broer Gerrit was slechts 1.60 meter en werd ‘t Klène genoemd of ook wel Geike. Radioverslaggever Jan de Troye betitelde hen eens als Moddermannen.
Toen Abe Lenstra naar Enschede kwam, raakte hij bevriend met Hennie Moddejonge. Die vriendschap heeft tot de dood van Abe bestaan en ook daarna had hij nog veelvuldig contact met de familie van de Friese vedette. ‘Abe was een eigenwijze man, maar tussen ons klikte het meteen en dat is ook nooit meer over gegaan’, zei Hennie Moddejonge enkele jaren geleden in het boek Enschede de Mensen de Stad.   En acht jaar geleden zei hij in een interview met beide broers in de Twentsche Courant Tubantia: ‘Abe kwam hier elke vrijdagmiddag. Waarom? Ik denk, omdat we hem niet op een voetstuk plaatsten. Hij hield niet van overmatige belangstelling. Hij was voor ons niets meer dan andere spelers.’

Moddejonge speelde meer dan vierhonderd wedstrijden in het eerste van Sportclub. Zijn debuut vond plaats in 1943, Nederland zat onder het zware juk van de Duitsers. Hennie was pas zestien jaar, toen hij ineens het bericht kreeg dat hij met de selectie van Sportclub mee moest naar het befaamde Zilveren Baltoernooi van Sparta Rotterdam. ‘Ik liep nog in de pofbokse, was nog nooit in Rotterdam geweest, had nooit in de trein gezeten. Ik weet nog dat we in een hotel in Den Haag logeerden’, vertelde hij een jaar of acht geleden aan het reeds gememoreerde interview in de  TC Tubantia. Het toernooi werd voor Hennie een groot avontuur. ‘Ik had geen cent op zak. Het was oorlog. Ik keek natuurlijk mijn ogen uit, al die grote kerels om me heen. Hennie Möring, Hennie de Ruiter, Harm Pieters, Nico van Triest, Wim ten Duis, allemaal bekende jongens. Sportclub was oostelijk kampioen. Daarom was de ploeg uitgenodigd. Ik kwam op de plek van Gerrit Nagels, de oud-international die gestopt was en meteen tot trainer was benoemd. Hij zag mij als zijn opvolger op de rechtsbuitenplaats. We moesten er drie zondagen achter elkaar heen. En we wonnen de finale.’ Een mooi debuut derhalve voor de jonge speler.

De  gebroeders zijn geboren aan de Drienerweg in Enschede. De wei achter het ouderlijk huis was benoemd tot voetbalveld. Ze liepen elke dag met de bal aan de voet van de Klumperschool naar huis. De experts zagen het toen al, die twee van Moddejonge konden meer met de bal dan andere jongens. Ze kwamen terecht bij Sportclub Enschede, waar hun oom Engelbert vroeger al in het eerste had gespeeld. Hun ouders vonden het mooi, ze stimuleerden hen. Ook als ze naar de training moesten.  Het was oorlog, wat hadden ze verder? Hennie herinnerde zich in het reeds genoemde interview: ‘We waren met de A-junioren op een toernooi bij DWS in Amsterdam. De Engelsen vlogen erover heen. Wij voetbalden gewoon door.’

Hij haalde veel herinneringen op, die van de betaald voetbalperiode waren talrijker dan die van daarvoor. ‘Omdat het intensiever was. De trainingen waren strakker en ook door de entourage. Bij de amateurs speelden we voor 8000 man, in Het Diekman vaak voor 25000 mensen. Dan zaten er soms nog mensen op de sintelbaan.’ Foto’s uit de plakboeken dienen als bewijs.
Jongere broer Gerrit karakteriseerde Hennie in het artikel als rustig. ‘Hij had een goede sliding, kon ver ingooien, was een specialist in vrije schoppen en verdedigend sterk. Hij moest tegen Heerenveen altijd Abe Lenstra uitschakelen. Die kreeg dus geen bal aan de benen. Later bij Sportclub werden ze dus vrienden.’

In 1976 onderging hij een hartoperatie. Daarna tenniste hij tot vorig jaar twee keer per week met zijn oude maten van Sportclub Enschede Joop Janssen, Hennie Oonk en Dais ter Beek. Deze vriendengroep bestaat al dertig jaar. Moddejonge stopte met tennissen omdat hij last kreeg van een voet .
Reeds vele  jaren had hij een jaarkaart van FC Twente. Bij de voorlaatste thuiswedstrijd van het afgelopen seizoen merkte hij dat de steile trap hem fysieke problemen gaf. Het verontrustte hem, hij meldde zich voor een fietstest bij de dokter en werd meteen in het ziekenhuis gehouden. Na een vrij complexe hartoperatie kwam Moddejonge op de intensive care terecht, waar hij nog eens werd geconfronteerd met een hartinfarct. Hij werd gedotterd, maar is daarna niet meer bij bewustzijn gekomen. Gisteren overleed hij. Moddejonge, die weduwnaar was, laat een dochter na.

Het enkele keren gememoreerde interview met de gebroeders Moddejonge is ook te lezen in het boekje Harde Neuzen.

De foto (van Stefan Schipper) is enkele jaren geleden genomen voor het boek over Enschede in het Van Heekpark waar Moddejonge met Sportclub Enschede jarenlang heeft gevoetbald.