BORNE – Herman Keppels, nu nog hoofdtrainer van de WHC-handbaldames in Hengevelde, keert per 1 mei terug bij Borhave. Met deze club promoveerde hij in 2012 van de tweede naar de eerste divisie, waarna het team een jaar later nog een treetje hoger klom richting de Eredivisie.
In de Eredivisi heeft de Bornse handbaltrots zich ontwikkeld tot een stabiele middenmoter en aan Keppels de taak om dat niveau minimaal te handhaven. Geen eenvoudige opdracht, temeer daar hij naast het handbal nog het nodige om handen heeft.
Hoeveel uur per week besteed je aan handbal? Hoe zit een gemiddelde werkdag er voor jou uit? En de wedstrijddag?
‘Ik heb gewoon een normale werkweek als account manager en daar maak ik zo’n vijftig uur. Met het handbal ben ik gemiddeld tussen de zestien en twintig uur per week bezig. De wedstrijddag is afhankelijk van een uit- of thuiswedstrijd, maar dan ben je verder niet zo druk meer, want dat is allemaal gedurende de week al voorbereid.’
Kun je het goed combineren met je werk in Duiven, krijg je voldoende medewerking van je werkgever?
‘Ja hoor, als account manager kun je zelf je tijd aardig indelen en dan is dit allemaal geen probleem.’
Is het een voordeel dat je zelf op het hoogste niveau gehandbald hebt of had je ook zonder die ervaring hoofdtrainer kunnen worden?
‘Uiteraard kun je trainer worden ongeacht het niveau waarop je zelf gespeeld hebt. Ik denk wel dat het zijn voordelen heeft als je zelf de klappen van de zweep hebt meegemaakt. Alleen dan moet je het ook nog goed over kunnen brengen. Niet elke goede speler is of wordt ook een goede trainer-coach.’
Hoe komt het toch dat zoveel dorpen in Twente zoveel steengoede vrouwensportteams hebben?
‘Vaak zijn het combi-verenigingen. Dan gaan de jongens voetballen en de meiden handballen of volleyballen. Veel meer keuze is er dan niet, maar daardoor komen deze clubs wel aan veel talenten.’
En waarom is Nederland überhaupt zo goed in vrouwenteamsporten (handbal, voetbal, volleybal, hockey, waterpolo)?
‘Bij handbal en volleybal is het ontstaan via het bekende Bankrasmodel. Speelsters uit de competitie halen en dan daarmee dag en nacht aan het werk gaan. Nu wordt er op Papendal door jonge meiden al twintig uur per week samen getraind en dat gaat absoluut zijn vruchten afwerpen.’
Je bent een uitgesproken voorstander van regionale samenwerking, maar er gaat toch niets boven een mooie Twentse derby?
‘Uiteraard zijn derby’s mooi om te spelen, maar wil het handbal in Twente echt wat gaan voorstellen dan dient er een samenwerking te komen. Dat gebeurt nu al bij de jongens en heren. Ik verwacht dat dit in de toekomst ook bij de dames gaat gebeuren, de vraag is alleen nog maar wanneer.’
Hoe stoer is het om straks als vijftigjarige je debuut in de Eredivisie te maken?
‘Ja, als trainer dan, heb er als speler al wel zes jaar opzitten. Ja, wat is een leeftijd als trainer. Ik kijk er naar uit en heb er zin in, maar concentreer me nu nog op mijn huidige club WHC waar ik het ook goed wil afsluiten.’
Over WHC gesproken: hoe voelt het om na één jaar al afscheid te nemen?
‘Dat is zeker geen makkelijke keuze geweest. Je begint er aan en dan denk je toch dat je daar in drie jaar iets wilt opbouwen en neerzetten. We zijn ook op de juiste weg bezig, maar als dan zo’n kans voorbij komt dan grijp ik die met beide handen aan.’
Laatste vraag: heb je al met de huidige Borhave-man Rik Philips gesproken of gaat dat nog gebeuren?
‘Nee, op dit moment nog niet, tenminste niet hierover. We praten wel regelmatig, ik keek al veel van hun wedstrijden, dus dan zie je elkaar ook. Hij moet zich nu ook concentreren op dit seizoen en daarna zal het er wel van komen.’
