Natuurlijk heeft de natie meer dan terecht Femke Bol en Sifan en Hassan in de armen gesloten tijdens de Olympische Spelen, maar de hoogspringer Armand Duplantis is wat mij even goed, maar eigenlijk vind ik dat hij in alle opzichten hoger. Scoort. Een natuurtalent. Al tien jaar van uitzonderlijke klasse, aan de hand van zijn vader, ook trainer, een grootheid geworden en op eigen kracht telkens dichter bij de hemelpoort.
Zo ongeveer was elk jaar toonde hij zich de beste, van kindsbeen af. Hij kuste wolken, streelde Icarus en loste de belofte in dat hij een hele grote zou worden, Icarus, maar die hield hij af. Hij sprong zelf. Hij was Johan Cruijff met een polstokhoogspringstok. Artiest en atleet boven de wolken. Vooral het kennelijke gemak waarmee hij hoger en hoger van de planeet sprong en Zweden goud gaf.
Duplantis heeft Zweden goud bezorgd op de atletiekbaan. De polsstokhoogspringer won de wedstrijd met speels gemak. Nadat hij de wedstrijd gewonnen had, begon het speelkwartier. Eerst verbeterde hij het olympisch record, even later ging ook zijn eigen wereldrecord eraan, dat hij verbeterde door over een hoogte van 6,25 meter te springen, een centimeter hoger dan zijn oude wereldrecord.
Daan schipper
