Vanear stund ik bie nen viskroam. Ik hebbe niks met visken. Of met vis etten. Mer ik mut toch een höaken hebben vuur dissen column.
Vanoet et ies onder de teunebanke gloepen mie riegeln met grote ogene an. ’n Mond nen ende lös. Met van dee dikke lippen. Et begroten der mie van, al wus ik neet direkt woerumme. Ik denke: “Woer ken ik dat toch van?”
En toen dagen et mie. Verleden moand zat ik op Tenerife. Lekker woarm, palmbeume, dikke vieventwentig groad in december, iederene good te passe, kalm an Getjan. Mer woer’j ook keken, oaveral um oe hen vrouwleu ... Lees verder >