Nu wij weer om onverklaarbare redenen niet meer collectief mogen buitensporten – raadselachtig zijn de wegen van het OMT –rest de atleet niets anders dan in de duisternis zijn autistische rondjes te lopen. Nu scheelt het dat de meeste lopers in zichzelf gekeerde sporters zijn, toch wordt de afwezigheid van een collectieve training als een groot gemis beschouwd. We zijn dus wederom op ons zelf (westers: op ons eigen) aangewezen.
Dan doet zich wel het merkwaardige fenomeen voor dat de ruimte op voetpad en secondaire weg uiterst beperkt is, zodat het zo goed als onmogelijk is om telkens anderhalve meter uit ... Lees verder >
