De voor Nederland succesvolle Olympische Winterspelen liggen achter ons. De ijsmuidense hoogovens draaiden op volle toeren om Nederland van het nodige gepolijste edelmetaal te voorzien. De ploegenachtervolging blijft echter vooral bij de mannen de gespleten achilleshiel van het Nederlandse schaatsen.
De ploegenachtervolging bij de Spelen van Vancouver in 2010 leverde geen eremetaal op voor de vrouwen. De mannen moesten het doen met een teleurstellende bronzen medaille. Na afloop van de mannenrace zagen we op het middenterrein het ontluisterende beeld van verhit discuterende, geïrriteerde en geagiteerde coaches. Dit mocht nooit meer gebeuren, zo oordeelde de KNSB.
In mei 2011 werd ik door de KNSB gevraagd leiding te geven over een proces dat in 2014 in Sochi zou moeten resulteren in goud op de ploegenachtervolging voor mannen en vrouwen. Erben Wennemars werd mijn ‘technische man’, Jos de Koning zou als inspanningsfysioloog zorgen voor de wetenschappelijke inbreng. Mijn ervaringen als renner in onder meer de 100 km. ploegentijdritten, de chronoraces in de Tour de France en ploegleider kwamen goed van pas. Analyseren van resultaten uit het verleden, tegenstanders en het empirisch vaststellen van de ‘ideale trein’ zouden een belangrijk fundament moeten leggen. Gebruik maken van de expertise aanwezig bij de teamcoaches was eveneens belangrijk. Ik had er zin in!
Op 28 juni organiseerden we in het PEC Zwolle stadion een eerste bijeenkomst met de belangrijkste teamcoaches. Vanzelfsprekend ontbraken Erben en ook KNSB technisch directeur Arie Koops niet. Na een kort introductierondje werden de debatten geopend. De aanvankelijk rustige stemming sloeg al snel om en er ontstond een heftig moddergevecht.
Het bleek dat er in 2010 vlak voor aanvang van het mannenonderdeel nog druk werd gediscuteerd over onder meer opstelling en startvolgorde; deze disputen gingen in Zwolle onverminderd verder. Ik stelde bijna anderhalf jaar na de beschamende vertoning in 2010 vast dat de heren coaches en hun teams ondertussen een globaal wintercircus hadden afgewerkt. Maar dat er blijkbaar met geen woord gesproken was over de wanvertoning in Vancouver. De professionaliteit bleef gevangen binnen de muren van hotel- en kleedkamers en voorbehouden aan de eigen winkel. In oktober 2011 moest ik het project de ploegenachtervolging loslaten. Mijn toentertijd succesvolle e-bikeproject eiste alle aandacht op.
Na de gouden dubbelslag in Sochi 2014 moest de chemie voor de ploegenachtervolging in PyeongChang culmineren in gouden 24 karaats kronen op het werk. Legering samengesteld door Geert Kuiper en onze topcoaches, gesmeed door de beste schaatsers, resulterend in het perfecte plaatje. Kwestie van een 1-2-3’tje: beste coaches-beste schaatsers-goud ophalen. De opbrengst bestond echter uit danig geoxideerd zilver en brons eremetaal.
De spoken van Vancouver 2010 waarden weer rond in PyeongChang 2018. Erben stond erbij, ik keek hoofdschuddend naar ‘TeamNL’.
Theo de Rooij
Jammer Theo. Pak de handschoen maar weer op.