Gisteren hadden we weer eens een wedstrijd met Oud-Eagles. Groen-Wit uit Apeldoorn vierde het 50- jarig jubileum.Een maand of drie geleden was het eerste contact met Groen-Wit en gisteren gaven wij acte de presence op sportpark Ten Maten. Sinds een jaar of drie probeer ik de oud-spelers te regelen als wij worden gevraagd. Dat valt niet mee, maar het is wel leuk om te doen. De meeste oudere spelers van mijn leeftijd vinden het wel goed en blijven liever thuis. Een lichting eronder, zeg maar de begin veertigers, willen meestal wel graag, maar hebben niet altijd tijd. En dan kom ik al snel op de begin dertigers die mij meestal uit de brand helpen. Gisteren speelde voor de eerste keer Ignacio Tuhuteru mee, net als Sieme Zijm. Maar ook Alper Göbel, Geoffrey Knijnenburg, Marco Parnela en Glen Kobussen. Jongens die nog op behoorlijk niveau spelen en eigenlijk te jong zijn voor de Oud-Eagles.We speelden tegen een team van veertigers en ik voelde mij natuurlijk op mijn gemak. Maar de tegenstand was voor de jongere spelers van ons eigenlijk veel te gemakkelijk. Het werd 6-1 voor ons, maar de uitslag was van ondergeschikt belang. Belangrijker is dat het gewoon erg leuk was om oude bekenden te zien en dat we veel plezier hadden. Het hoogtepunt tekende zich af in de rust, toen wij aan een bakkie thee zaten. Jochem de Weerdt had in de eerste helft een onmogelijke steekbal op Edwin Overmars gegeven. Niet te halen. ‘Wat dacht je’, zei Edwin heel droog tegen Jochem, ‘dat je dat Marc er stond….’
Op 2 december spelen wij hoogstwaarschijnlijk weer een wedstrijdje, ik zie er alweer naar uit. Want een partij met de Oud-Eagles blijft altijd leuk…
