Voor mij sprong één doelpunt er afgelopen weekend uit. Een treffer van een ongekende schoonheid. Ik kan genieten van een prachtige solo, omhaal, kopbal of een stiftje. Een volley of dropkick vind ik nog mooier. Maar bij mij gaat er niets boven een enorme knal van afstand. Het liefst van een metertje of dertig. Helaas zie je het tegenwoordig niet meer zo vaak. Ronald Koeman had er patent op en ook Ruud Gullit kon ze aardig raken. Op dit moment kan ik niet snel iemand vinden die als specialiteit de pegel van afstand heeft.
Vrijdagavond zag ik een geweldige peun die als een granaat in de bovenhoek sloeg. Maikel Kieftenbeld haalde voor FC Groningen tegen NAC de trekker over. Het was niet van 30 meter afstand, maar van 20 meter. Geen wilde trap op goed geluk, maar een uithaal met gevoel. Een ontspannen wreeftrap, heerlijk geraakt en mooi doorgehaald. Kijk, daar geniet ik als liefhebber enorm van. Vaak denken spelers: ‘hoe harder ik de bal raak, hoe harder hij gaat’. Onzin!!! Het geheim ligt ‘m niet in het hard raken van de bal, maar in het goed raken.
Maikel Kieftenbeld gaf afgelopen vrijdag het perfecte voorbeeld. Bedankt Maik…
