Dus je gaat voor de wedstrijd naar het supportershome, brabbelt daar een paar cliché’s in de roeptoeter, vraagt of ze straks gewoon weer achter hun ploeg willen gaan staan en huppetee: je wint met 3-0 van Feyenoord. Zou het echt zo simpel zijn? Nee, natuurlijk niet. FC Twente heeft afgelopen zondag gewoon geluk gehad dat Tadic en Chadli er weer zin in hadden. En dat ze überhaupt meededen. Want nota bene een Engelse trainer, die het recht op doorgaan in het nationale bekertoernooi op het spel zet, dat hadden we in Enschede nog niet gezien. Nadat hij vorig seizoen Europees voetbal al een dikke vinger had gegeven door tegen Schalke twee van zijn beste spelers te sparen, flikte hij het tegen Den Bosch verdomme wéér. In de vorige ronde, bij de amateurs van RVVH, ging het al met de hakken over de sloot (0-1). En dan is het tegen een degelijke eerstedivisieploeg van ervaren semiprofs vragen om moeilijkheden door met een veredeld B-elftal aan te treden. Die Brabo’s zijn ook niet gek en dachten: wacht even, ze willen ons piepelen en daar gaan we dus niet aan meewerken. Laat dat motiveren maar aan hun trainer Jan Poortvliet over. Die heeft een WK-finale tegen Argentinië in Buenos Aires meegemaakt, maar dat wéét McClaren waarschijnlijk niet eens. Trouwens, ook tegenover je eigen fans kun je het niet maken. Die betalen de hoofdprijs en krijgen een wanproduct aangesmeerd. Dat is een pure belediging van je publiek en dan kun je daarvoor achteraf nog zoveel excuses maken; het blijft een belediging. Net als het feit dat je nog steeds geen woord Nederlands praat. En daarom zal ik het maar in mijn eigen Engels zeggen: Steve, you must better your best do. And quick what!
