We hadden al het Tientje van Lieftinck, het Kwartje van Kok, het Touwtje van Terlouw – en nu hebben we dus ook het Briefje van Dwight. Maandagavond ging het op het erbarmelijk slechte veld van de Veltins Arena van hand tot hand: Koeman ging er mee naar Tete, die gaf het aan De Ligt via wie het uiteindelijk bij Van Dijk terecht kwam. Die zag zijn naam in de spits naast Promess staan, keek er voor de zekerheid nog een keer naar en beende vervolgens met grote passen door naar de zestien. De rest is geschiedenis: in de blessuretijd knalde hij Oranje op z’n Duits met een meesterlijke volley naar de finalepoule van de Nations League, volgend jaar juni in Portugal, met het gastland, Zwitserland en Engeland op een prachtig affiche.
Een dag later kwam De Wereld Draait Door met de lancering van een nieuwe eindejaarsverkiezing: die van beste international van het jaar. De redactie had hiervoor vier hulp-Sinterklazen ingeschakeld: Arman Avsaroglu, Tom Egbers, Jan-Joost van Gangelen en Erik Dijkstra. Van onze Glanerbrugger kwam meteen de mooiste quote: ‘Virgil van Dijk is de natuurlijke leider die Mark Rutte nooit zal zijn’. De vox van Fox hield het op Memphis, van wie iedereen in het algemeen en hij zelf in het bijzonder de achternaam vergeten is. Voor zijn verkiezing is veel te zeggen, en dat deed die sympathieke gast met zijn dubbele hockeynaam met verve, maar toch denk ik dat hij ernaast zit. Neemt u van mij nou maar aan: het wordt Virgil van Dijk. Dat geef ik u, eh… op een briefje: het Briefje van Bonder.
Peter Bonder
