Afgelopen half jaar stond in het teken van de teken. Voor mij althans. De neuroloog kwam er als een medische detective achter dat de zenuwpijn in mijn rechterarm en –schouder veroorzaakt werd door een teek. En dat viel nog mee ook, want sinds ik mij via internet en op basis van horrorervaringen van medepatiënten – ‘Ik had een oom wiens neef door een tekenbeet volledig verlamd werd en bovendien last had van eeuwigdurende jeuk!’- op de hoogte had gesteld van het tekengevaar, was mij al wel duidelijk geworden dat het onooglijke beestje met de nauwelijks waarneembare pootjes de fysiek van een mens ten gronde kon richten. Het ellendige insect heeft mij, behalve een nog steeds pijnlijke schouder, veroordeeld tot een veertien dagen durend infuus. Nou, fijn dan. Maar het kon erger dus.
Vervolgens, na het zuchten aan de infuusstok, naar Frankrijk getogen om eens lekker vakantie te vieren. Ook in Frankrijk wemelde het echter van de teken, die na elke wandeling bij een nauwkeurig onderzoek van het lichaam als bramen van een struik kon den worden geplukt. De eega en ik onderzochten elkaar geheel ontkleed teneinde alle plekken te inspecteren, wat dan wel weer aanleiding gaf tot romantische taferelen. Over het voordeel dat een nadeel soms oplevert.
Gek, maar vroeger hoorde je niet van deze ellende. Een teek aan het lichaam was iets bijzonders dat er bij een normale hygiënische verzorging er vanzelf, en zonder narigheid achteraf, vanaf viel. Maar er is meer malheur die de buitensporter in een hoopje ellende kan veranderen. Vorige week kwam het bericht dat plassen water de legionellabacterie konden bevatten. Ook lieden die hun tuin besproeien vormen vanwege die bacterie een gevaar voor de volksgezondheid. Over geiten en ander kleinvee hoef ik u, vanwege de Q-koorts, niets te vertellen. Hoenderen: ik mijd ze als de vogelpest. De ellende kan ook van boven komen: de gezellige processierups. Aldus is een einde rennen niet sporten, maar spotten: met de gezondheid welteverstaan. Het platteland lonkt niet langer.
Grappig dat de idee achter hardlopen in de natuur is, dat het veel voldoening en plezier geeft en ook nog eens gezond is, maar door de kleine beestjes, bacteriën en virussen is het onbevangene er wel vanaf. Eigenlijk is alleen rennen door de stad tijdens droog weer nog verantwoord, maar niet in Almelo waar het onkruid hoog staat en de processierups ook in het centrum uit de bomen valt.
Blijft over: hardlopen op het midden van de weg. Om voor de hand liggende reden ook niet echt een aanrader. Beestjesvrij misschien, maar een vrachtwagen kan ook veel impact hebben. Een scooter trouwens ook.
Met de auto naar een sporthal. Ik ben er uit: indoorsporten. Maar niet douchen natuurlijk. Vanwege de legionellabacterie. Denksporten in een zuurstoftent dan. Ik weet het even niet.
Erik Endlich
