Vanaf half maart is mijn agenda tot eind mei vrijwel volledig leeggelopen. Alle georganiseerde en te organiseren binnen- en buitenactiviteiten zijn geannuleerd of vinden niet plaats. Gelukkig ben ik in een levensfase dat ik dit kan relativeren en incasseren. Mijn dagbesteding bestaat vooral uit tuinieren, klussen in en om de woning en natuurlijk drie- vierwekelijks fietsen of hardlopen. Daarnaast nog wat bureauwerk, administratieve zaken, columns en het voorbereiden van een tweede bundel columns met als titel Theologiek ll. Vanzelfsprekend beperk ik het aantal contacten zoveel mogelijk en sport ik zoals gebruikelijk alleen. Zolang ik niet ernstig ziek word en anderen niet aansteek is er niet veel aan de hand en zitten we de crisis uit.
Sportwedstrijden zijn herhalingen uit het verleden, mijn geliefde voorjaarsklassiekers zijn geschrapt. Georganiseerd sporten of sport bezoeken is voorlopig onmogelijk, de crisis raakt de volledige sportwereld, inclusief de fitnesscentra. Dat is goed te merken aan het straatbeeld. Ik mis de hordes fietsende middelbare scholieren ’s morgens en ’s middags. In de frequent voor mijn woning passerende lijnbus 97 heb ik al wekenlang niemand zien zitten. De vele voorbij trekkende wandelaars, mountainbikers, fietsers en hardlopers zien het des te meer zitten.
Het schitterende voorjaar lokt mensen naar buiten, ruimte genoeg. Het lijkt alsof de lucht zuiverder en blauwer is, de voorjaarsgeluiden scherper. Blijkbaar hebben veel mensen de stoute schoenen aangetrokken en zijn recent sportief gaan fietsen of hardlopen. Schoeisel dat net iets te wit en te glad is, sjokkend bewegingsritme, zijwaarts uitzwaaiende benen en lijven waar nog werk aan is. Mountainbikes of racefietsen, wijd uitstaande in gymschoenen gestoken voeten, trage pedaalslag, zadels meestal veel te laag en opvallend regelmatig zonder helm. Hopelijk blijven blessures uit en gaat men zich verder verdiepen in materiaal en techniek. Leuker en gemakkelijker lopen en fietsen zijn het resultaat. Bewuster met voeding en lichamelijke verzorging omgaan maken het plaatje compleet. Je ontdekt de schoonheid in je omgeving, zintuigen werken beter, de slaap wordt dieper.
Deze week was ik als secretaris met het bestuur van de Overijsselse Fietsambassadeurs Club Immer Weiter bij elkaar. Voorzitter Michel ten Hag had recent de fietsen achterop de auto gezet en met zijn vrouw de Zes Kastelenroute rond Diepenheim gefietst. Dichtbij huis en zo verrassend mooi! Als ex-wielrenner en sportief fietser dacht hij de weg in Twente wel te kennen, niet dus. Mede bestuurslid en UT mobiliteitswetenschapper Professor Eric van Berkum ziet het belang van de fiets als schakel in het woon- werkverkeer en als vervoermiddel in onze volle steden nog verder toenemen. En als alternatief voor de voorlopig niet volgepakte bussen en treinen. Met positieve gezondheidseffecten als gevolg.
Michel ten Hag had tenslotte nog een leuk rekensommetje. Op de routes van het Twentse fietsnetwerk kunnen 2,3 miljoen fietsers zich verplaatsen, met inachtneming van de 1,5 meter ruimte. Hij zou zomaar eens gelijk kunnen hebben. Crisissport.
Theo de Rooij
