Als ik een jongetje zou zijn geweest, dan hadden mijn ouders me de naam Thomas gegeven. Maar daarmee houdt de vergelijking tussen mij en Thomas Dekker dan ook op. Hij kan fietsen, als geen ander. Tegelijkertijd zit er een complexe kop op dat lijf met die machtige wielerbenen. De man die afgleed van Nederlandse wielerbelofte naar dopingzondaar staat morgen aan de start van een kermiskoers. In het Belgische Sint-Niklaas. In de schaduw van de Tour de France, de grote koers waar hij weer van droomt.
Op 1 juli 2009 belt het UCI Dekker om te vertellen dat hij positief is bevonden op het gebruik van doping, op basis van een controle in 2007. ‘Bedankt voor het kapotmaken van mijn leven’, zegt Dekker tegen de persoon van het UCI die hem het nieuws brengt.
Zijn schorsing van twee jaar liep onlangs af, op 1 juli. Hoe hij zijn weg terugvecht in het wielerpeloton hebben documentairemakers van de EO vastgelegd in ‘Niemand kent mij’. Mocht u een keer genoeg hebben van de avondetappe met Mart Smeets maar wel hongerig zijn naar wielerverhalen, zoek het portret dan even bij uitzending gemist op.
‘Zit je dan, met je goede gedrag’, grapt Thomas tijdens een opname in het Italiaanse plaatsje Lucca. ‘Ik een slecht mens? Nee, echt slecht niet denk ik. Ik werd wel moe en lamlendig van mezelf.’ Over eerlijkheid is Dekker ook nog altijd dubbel. Op de vraag of hij altijd eerlijk is naar zijn (ex-)vriendin zegt hij: ‘Eerlijk, helemaal eerlijk? Nee, niet helemaal eerlijk. Ik ben destructief in die dingen.’ Ook wil Dekker niet eerlijk zijn over wié hem aan de doping hielp. Hij kiest ervoor zijn mond te houden. ‘De mensen waar ik mijn mond voor houd die realiseren zich dat niet altijd. Dat is wel frustrerend.’
Dekker probeert fit te worden. Het niveau van vroeger te behalen. Omgeven door mensen die zijn schorsing buitenproportioneel achten vecht hij zich terug. Hij jaagt op een ploeg die de ‘nieuwe Dekker’ wil hebben. Als het goed is wordt die op 1 augustus bekendgemaakt. Je ziet zijn frustraties, hij hapt op iedere vraag. Bijt van zich af. Dekker beweert dat zijn imago niet zijn identiteit is. En dat het heel moeilijk is om dat beeld te veranderen.
‘Hij kan terugkomen, maar zijn leven zal een hel gemaakt worden’, aldus de NOS in 2007. Dekker: ‘Als de schorsing is afgelopen dan heb ik geboet.’ De rekening is betaald. Zijn eerste koers wacht, al is het een kleintje. Het woord is gelukkig weer aan de benen van Thomas Dekker. En ik kan niet wachten.
