Het is eigenlijk al treurig genoeg dat we anno 2013 nog steeds dagenlang moeten terugkijken op het EK van 1988, maar om dat allemaal nog iets erger te maken heeft Studio Sport bedacht om Jan van Halst de wedstrijden te laten analyseren.
Toegegeven, ook al hadden we best een nieuw hoogtepunt mogen hebben om op terug te kijken, de beelden en herinneringen blijven mooi. De domper, de wederopstanding, de stiekeme ontsnapping. De Overwinning (met hoofdletters) en de finishing touch. De legendarische quotes van Theo Reitsma en Evert ten Napel, die we letterlijk mee kunnen declameren, de lelijke shirts, de wijsvinger van Van Breukelen, de pleister boven het oog van Van Basten, de Snip en Snap dialoogjes tussen Kees Jansma en Rinus Michels en de met terugwerkende kracht wel erg schaamteloos ranzige Duitslandhaat. Het ligt nog altijd even kakelvers in het geheugen.
Maar toch met een net dik genoeg laagje stof om het te kunnen koesteren als een mooie nostalgische herinnering. Totdat Jan van Halst met zijn iPadje binnenkwam, het laagje stof er rigoureus afveegde en ons ging uitleggen dat de looplijnen van Ruud Gullit en vooral Wim Kieft zo knap waren bij de winnende van Van Basten tegen Duitsland.
Bedankt, Jan van Halst. De bevrijding van 1988 is opgetekend in de mooie steekpaas van Wouters, het gracieuze glijden van Van Basten, het hulpeloos vergeefse ingrijpen van Kohler, de net te korte vingers van Immel, de bal die het net kust en het Volksparkstadion dat van Oranje is. Zo moest het blijven, maar vanaf nu zie ik niet meer het meest legendarische doelpunt van Oranje ooit, maar vooral het lopen van Gullit en Kieft en de geprojecteerde cirkeltjes van Van Halst. Weg magie.
