Zijn strakke bovenlip deed mij altijd denken aan mijn opa. Mijn opa trok namelijk ook vaak zo’n lip. Het was een lip die pruimtabak verborg.
Mijn opa heeft mij nooit bewust meegemaakt. Hij leed aan dementie. Als ik hem als kleine jongen vroeg voor welke voetbalclub hij was, dan zei hij; “Prins Bernard”. Als hij op bezoek kwam dan zat hij in de stoel van mijn vader en keek hij met zijn trotse blik zwijgend naar buiten. Als de pruimtabak zijn kracht had verloren dan schoot hij het kleverige propje van zich af. De beste man had niet altijd in de gaten of hij binnen of buiten was, waardoor de pruimtabak ’s avonds van de ramen gepield moest worden. Dat deden wij met liefde.
Pruimtabak was iets voor Amerikaanse honkballers en mijn opa. Ik was er door gefascineerd. Op mijn 16de probeerde ik in Zweden voor het eerst Snus. Snus is een klein theezakje met tabak dat je onder je lip schuift om zonder te roken toch de nodige nicotine binnen te krijgen. Een succes werd het niet. Al na twee minuten slikte ik per ongeluk de kleffe geitenkeutel in waardoor mijn voorliefde voor niet-rookbare tabak zich in lauwe golven een weg naar buiten zocht.
Jarenlang hoorde ik niets meer over pruimtabak, tot het moment dat Michel Preud’homme werd benoemd als trainer van FC Twente. Vanaf het eerste moment zag je dat Michel Preud’homme bij Twente paste. Hij gaf de selectie een schop onder de reet na alle feestjes rondom het kampioenschap van het jaar daarvoor en liet ze bikkelen. Het was een aanpak die werkte. Preud’homme liet de spelers eerst met het schuim op de bek trainen om ze daarna vertederend toe te stoppen in de veldbedden die hij op het trainingscentrum in Hengelo had laten plaatsen. Hij sprak voor een Franstalige Belg goed Nederlands en was bloedfanatiek langs de lijn. Hij was te fanatiek volgens de media, maar het Twentse publiek genoot van de Waal met het strakke lipje. Het strakke lipje dat soms een uitgekauwd propje tabak van zich af tufte. Het was een mooi ouderwets beeld van een gepassioneerde trainer.
Michel Preud’homme is misschien wel de succesvolste trainer van FC Twente ooit geweest. Nadat Twente afscheid had genomen van 14 spelers won hij in het seizoen na het kampioenschap de KNVB beker, de Johan Cruijff Schaal en verloor nipt het kampioenschap op de laatste speeldag. Michel Preud’homme was een geweldenaar. Helaas bleven zijn prestaties niet onopgemerkt. Door een handtekening te zetten in de Emiraten bleef zijn verblijf in Twente beperkt tot een seizoen. In de Emiraten kreeg hij al snel problemen, omdat ze erachter kwamen dat hij ook daar pruimtabak tot zich nam terwijl dat verboden was door de koning. Het was het begin van het einde in de zandbak.
Vorige week zag ik hem met Club Brugge de beker van België winnen. Stond hij daar trots te wezen met dat strakke lipje. Ik herkende de trotse blik van mijn opa. Een prima te pruimen blik.
