Eind augustus, begin september. In mijn geboorteplaats Vroomshoop is dat altijd de tijd van het Oranjefeest. Drie dagen lang kermis, aangevuld met talloze evenementen. Ik was er altijd, totdat ik verhuisde en de trek naar mijn geboortedorp minder en minder werd. Toch kwam ik plotseling weer midden in het feestgedruis terecht. In 1986 werd ik gevraagd om in Vroomshoop de strijd om de titel van sterkste man van commentaar te voorzien. Natuurlijk zei ik ja. Ik had in 1984 al enige ervaring opgedaan bij de opnames van de Sterkste man van Europa, waar ik als vervanger van toenmalig Avro-boegbeeld Hans van der Togt het commentaar ter plekke mocht doen. Een mooie ervaring.
Plaats van handeling: een enorme feesttent nabij de vroegere sluis in het Zwolsekanaal. De tent was vol, bomvol. Het was er warm en in de loop van de avond bouwde zich een soort mist van sigarettenrook op. De geur in de tent was de een combinatie van rook, bier, vis en patat. Meer dan duizend man op elkaar gepakt, en dat allemaal voor de strijd om de titel “ Sterkste man van de gemeente Den Ham “. Dat leefde enorm in Vroomshoop, in Den Ham en ook in de omliggende plaatsen. Weken was hier al naar toegeleefd, niet alleen door de deelnemers, maar vooral ook door het publiek. Verdeeld tot op het bot waren ze, de fans van de krachtpatsers. Hun favoriet moest winnen, daar wilden ze alles aan doen. En dus was het niet alleen de strijd van de mannen met spierballen, maar ook van de supporters. De oerkreten teisterden de gehoorgangen, de al schor klinkende stemmen werden tot een ongekend niveau opengedraaid. De opzwepende muziek deed de rest.
Dat heet sfeer, geweldige sfeer. De acht deelnemers wisten wat er van hun verwacht werd. Maanden hadden ze zich voorbereid, afgaan was geen optie. Strijd, daar ging het om. En die strijd richtte zich gedurende de avond steeds meer op de strijd tussen Jan Schutte, 28 jaar en beresterk, 92 kg op de weegschaal, tegen de nog maar 17 jarige Rene Makkinga, 95 kg met zich meetorsend. De leidende positie wisselde bijna na elk onderdeel. Won Jan Schutte het boomstamtillen, dan was Makkinga op het onderdeel melkbussen sjouwen het best. En zo ging het maar door en door. En ik, als presentator, raakte ook volledig in de ban van deze strijd der matadoren. Op lokaal niveau, maar de impact was veel groter. Langzaam maar zeker nam Jan Schutte wat afstand, de “ brullende leeuw uit de Irenestraat “ wilde koste wat koste de titel binnen halen. En het publiek, onderwijl ook nog getrakteerd op demonstraties van o.a. nationale powerlift-topper Berend Veneberg uit Den Ham voelde de spanning toenemen. Het bier vloeide rijkelijk, de kreten werden nog luider, de blikken in de ogen nog feller. En pas bij het laatste onderdeel werd duidelijk dat Jan Schutte de sterkste man van de avond was. Vouwde op het eind nog even een fiets dubbel, slingerde nog een kreet de tent in en maakte het publiek helemaal gek. Een geweldige apotheose van een schitterende avond. Toch kreeg deze avond later nog een vervolg, tenminste voor de winnaar. Jan Schutte had rugklachten en was daarop afgekeurd. Hij werkte in de plantsoenendienst, een functie die geen zware inspanningen vereiste. En zijn werkgever vond zijn deelname aan deze strijd niet te rijmen met zijn status als afgekeurd iemand. Na de euforie van het winnen was er de domper van het ontslag. Tenminste, zo ging het verhaal. Complete onzin Want Jan was gewoon supergoed, had geen rugklachten.
Waar dit verhaal vandaan kwam? Tja, ik ben een Vroomshoper, ken mijn ex-dorpsgenoten, het zou….maar het kan ook best anders zijn. Een ding is zeker, Vroomshopers houden van mooie verhalen.
Harry Middeljans
