Ik heb altijd gedroomd van Oranje. International, het volkslied, het Oranje-legioen in een volle Kuip. Maar verder gekomen dan Jong Oranje ben ik niet. Het bleef een droom, samen spelen met Patrick Kluivert, Marc Overmars, Jaap Stam, Phillip Cocu, Edgar Davids, Dennis Bergkamp en natuurlijk Ronald en Frank de Boer. Ronald en Frank zijn voor mij helden. Voetalhelden waar ik regelmatig tegen heb gespeeld . Ze waren zo goed, echte toppers. Eigenlijk had ik tijdens mijn voetbalcarrière een klein beetje een hekel aan ze. Ajax en arrogant, dat vond ik eigenlijk van ze. Een ongelooflijke gedachte, want wat een geweldige mannen zijn het.
Frank en Ronald hebben er voor gezorgd dat er een prachtig beeld bij Lesley en Sven staan, bij hun graf. Frank en Ronald zijn ondanks Ajax mijn voorbeeld. Toen ik las dat Frank een wedstrijd wilde organiseren voor Richard van Nieuwehuizen, een voetbalvader zoals velen, die doodgeschopt is door….. Ja door …
Richard, een vader die uitzag naar elke zaterdag, vlagde voor zijn kind en genoot van elk moment op het veld.
Richard van het leven beroofd,van zijn zaterdag, maar vooral van zijn kind.
Richard moet worden herdacht en nooit moet hij worden vergeten…..
Frank de Boer gaat een wedstrijd regelen voor de nabestaanden van Richard van Nieuwehuizen. Met de oud-internationals tegen Buitenboys. Dit is Frank ten voeten uit, geweldig. Ik ben erbij, sterker nog, ik maak mijn debuut in Oranje. Een debuut tegen wil en dank, omdat ……
Ongelooflijk.
