Door gewijzigde omstandigheden in het leven van Theo Vonk (foto links), is hij niet langer meer de vaste columnist op woensdag. De voetbaltrainer uit Enschede die nog steeds de selectie van Sportclub Enschede traint en coacht, zal wel af en toe als weblogger zijn visie blijven geven op de Twentse topsport en in het bijzonder op het regionale voetbal.
René Waning (foto rechts) zal Vonk op de woensdag vervangen. De geboren Haaksbergenaar is een schrijver met een voorliefde voor amateurvoetbal, FC Sankt Pauli, staantribunes met betonrot en de IJslandse competitie. Hij kwam zelf niet verder dan HSC’21 9 en het zevende zaalteam van Robur et Velocitas, maar dat weerhoudt hem er niet van een mening te hebben over voetbal. Overigens interesseren hem alle takken van sport zoals blijkt uit zijn Wanings eerste woensdagse column die over wielrennen gaat. Hij leek zo blij te met de start van het seizoen afgelopen zaterdag, maar….
Dikke zever
Al vriezen de mussen dood van het dak, zodra de Omloop het Volk wordt verreden is de lente officieel begonnen. Man, wat was ik blij dat het zaterdagmiddag was. Eindelijk konden we de lange, barre winter achter ons laten. Zo gauw als de renners weer over de steentjes van de Paddestraat dokkeren, stoempend de Berendries beklimmen, over kleine strontweggetjes door het desolate Vlaamse landschap rijden en oerlelijke dorpjes passeren, verdwijnt mijn winterdepressie als sneeuw voor de zon. Met de seizoensgids van Wielerrevue op schoot als een soort alternatieve vakantiefolder. En ook voor het kunnen plaatsen van alle nieuwe truitjes in het peloton natuurlijk. De wereld was weer even mooi en overzichtelijk. Alles zou goed komen.
Toch was ik een beetje nerveus toen ik me gereed maakte voor het binnentreden van de lente. Kon ik eigenlijk nog wel oprecht genieten van de koers na alles wat er de afgelopen maanden is gebeurd? Vast wel, nog even door de zure appel heen in 2013, maar dan is ook de onderste kassei boven. Dan zijn alle boeven uit de duistere wielerjaren ontmaskerd en kunnen we met goede moed genieten van frisse jongens met appelwangetjes, die elkaar goudeerlijk om de hoogste eer bekampen. Iedereen wil dat er schoon schip wordt gemaakt? Toch?
Wat ik zag op de Belgische tv was niet vrolijk stemmend. In de studio zat een kenner die doodleuk van wal stak met de bewering dat de geloofwaardigheid van het wielrennen absoluut niet in het geding was. En met Armstrong was ook niet zoveel mis. Vervolgens zagen we de Vlaamse stem des volks op het startplein in Gent. De teneur: Dikke zever! Koers willen we zien en dat geouwehoer over doping moet maar eens afgelopen zijn. Oei, ik schrok ervan. Zo gaat het natuurlijk nooit wat worden met het nieuwe wielrennen.
Tot overmaat van ramp was de koers geen reet aan. Tien man reden weg en bleven weg, zo was vijftig kilometer voor de meet wel duidelijk. Geen frisse Hollandse jongen met appelwangetjes in de buurt van de kop. Veertig kilometer voor de meet kon ik het geestdodende gebrabbel van José de Cauwer niet meer aanhoren en heb ik de tv met een sacherijnig hoofd uitgedaan. Een oude Italiaan die in de rolodexen van Ferrari en Fuentes prominent aanwezig is, was op weg naar de winst. Toen ik naar buiten keek, zag ik de sneeuw met dikke vlokken naar beneden vallen. Zou het ooit nog lente worden dit jaar?
