‘Ik ben hier niet voor het geld gekomen’.
Nee, ik ook niet.
‘Dit is een geweldige uitdaging.’
Precies.
‘China is enorm in ontwikkeling.’
Klopt.
‘Ik wil China naar een hoger niveau tillen.’
Knappe jongen.
‘Echt, het was voor mij gemakkelijker geweest om in Europa te blijven.’
Voor wie niet?
Ik zou het mijn strot niet uitkrijgen. Hoewel we wel beide nieuwkomers zijn in China, Didier en ik. Maar daarmee houdt de vergelijking ook op. Toen zijn vliegtuig dit weekend Chinese bodem raakte, stonden er mensen op hem te wachten met nummer 11 op ‘t shirt. Ze hadden bloemen – een zeldzaamheid in dit land -, weer anderen droegen borden met zijn naam erop. Bij mij stond er niet eens een hotelmedewerker met zo’n kartonnetje. Ik mocht met de trein, Didier met een geblindeerde auto. Vermoedelijk in politie-escorte om de menigte te doorstaan.
Drogba verruilde dit weekend Chelsea voor de Chinese club Shanghai Shenhua waar hij voor 2,5 jaar heeft getekend. Hij wil het Chinese voetbal in de rest van de wereld promoten. De grootste drogreden die ik in lange tijd heb gehoord. Misschien moet hij niet eerst bij de rest van de wereld beginnen, maar in China zelf. Het niveau van het voetbal kan hier nog wel een zetje hebben. Voor het weeksalaris van Didi (340.000 euro!) kan in dit land met 1,3 miljard mensen een behoorlijke voetbalnatie uit de grond worden gestampt. Maar zoals zoveel geld in China, gaat de bulk naar één persoon. Naar Didi.
