Prachtig, die recente darts-discussie rond het grote succes van Michael van Gerwen, die onlangs naar peilloze hoogten rees en feilloos wereldkampioen werd! De polemiek startte eind vorig jaar omwille van het feit dat Michael niet genomineerd werd voor de verkiezing Sportman van het Jaar. Een van de argumenten was dat darts geen Olympische sport is en daarom Van Gerwen niet in aanmerking kwam. Maar dat was buiten Max Verstappen de Formule 1 gerekend; autoracen is immers ook geen Olympische sport. Het onderwerp blijft dankbaar columnistenvoer: is darten een sport? En algemeen: wat is sport? Op encyclo.nl vind ik zestien definities, dus daar word ik niet veel wijzer van. Dan maar een eigen poging, op het gevaar af hele bevolkingsgroepen van beoefenaren van bepaalde ‘spelen’ tegen de haren in te strijken.
Voor mij is de eerste echte pure sport ooit: hardlopen. Twee blote oermensen zullen ooit wel eens bedacht hebben dat het leuk is om vast te stellen wie van de twee het snelst een bepaalde afstand kan afleggen. Geen kleding, attributen, banen, hallen, lijnen en wegen vereist. Je kunt ook bedenken dat er een derde oermens nodig zou kunnen zijn om bij een vrijwel gelijke finish de winnaar te bepalen. En daar begint de erosie van de sport. Over een uitslag kan immers discussie ontstaan. Hetzelfde scenario zou kunnen gelden voor zwemmen.
Het zover mogelijk wegwerpen of optillen van houten voorwerpen en stenen zal ook één van de eerste wedkampen zijn geweest. Of zo hoog of ver mogelijk springen. Dit vereist al wat meer organisatie dan lopen of zwemmen. De snelheidssporten werden voor het eerst toegepast met behulp van dieren zoals paarden. Het gekke was dat de eigenaar van het paard de prijs won, niet de berijder. Al een verdere mogelijke aanleiding voor een stevige discussie. Bovenstaande spelen – met uitzondering van het zwemmen – vormden de basis van de antieke Olympische Spelen. Van teamsporten was nog geen sprake.
Na de industriële revolutie midden negentiende eeuw namen vooral team-, gemechaniseerde en wintersporten een vlucht. Waaronder het wielrennen. Het fietsen verschafte de beoefenaar een grote actieradius, besloeg tot de verbeelding sprekende, enorme gebieden en landschappen en geschiedde ten koste van bovenmenselijke inspanningen. De ontwikkelingen zijn ondertussen doorgegaan. Met vele soorten ballen kan worden gespeeld, ze kunnen worden geplaatst in korven, netten en holletjes; teams en sporters en spelers worden van elkaar gescheiden door allerlei krijtlijnen en netten, gevangen in hallen, banen en stadions; voorwerpen worden gemeten en geworpen, noem maar op.
Eén van de laatste loten is dus darten. Misschien is het belangrijkste criterium om als sport serieus te worden genomen wel de dopingcontrole. Op de site van de Nederlandse Darts Bond staat te lezen: ‘De NDB zal per heden actiever omgaan met haar dopingbeleid.’ De massale populariteit van het spel zal de interesse hebben gewekt van de business-developers van de opportunistische anti-dopingindustie. Ben benieuwd wat er rond het product alcohol gebeurt. En of de huidige vorm van de dartssport de controle overleeft.
Theo de Rooij
