Mensen over één kam scheren, daar houd ik niet zo van. Het is alleen soms zo heerlijk overzichtelijk om het wel te doen. Want wat is het fijn om te roepen dat alle kakkers van Nederland zich afgelopen weekend verzamelden in Boekelo bij de jaarlijkse Military. Peerdevolk is kouwe kak, voetballers verdienen te veel en rugbyers zijn altijd dronken. Toch?
In positieve zin ga ik ook graag kort door de bocht. Zo ben ik geneigd iedereen die een marathon heeft gelopen te bewonderen en vind ik iedere Tukker die ik buiten de regio tref alleraardigst. Zoals je op vakantie ook meer glimlacht naar landgenoten dan naar Russen of Italianen. Behoorlijk hypocriet.
Zo zie je, je hebt maar weinig nodig om mensen in een groep te plaatsen. Bij sporters gebeurt dit ook regelmatig. Zo ben je als wielrenner vertegenwoordiger van een schoon peloton. Maar als één van je collega´s toch gebruikt, ben ook jij de zoveelste junk op een fiets.
Het overkomt topsporter Gregory Sedoc deze dagen vaak, over één kam geschoren worden. Vorige week besloot het internationaal sporttribunaal CAS namelijk dat sporters die een straf van de Wereld Anti Doping Autoriteit (WADA) hebben uitgezeten wél mogen deelnemen aan de eerstvolgende Olympische Spelen. Een positieve uitspraak voor veel topsporters met een Olympische droom en een schorsing. Sedoc werd een jaar geschorst omdat hij zijn administratie niet op orde had. Drie keer ging het mis bij het invullen van zijn whereabouts. De hordeloper werd hiervoor net zo hard gestraft als ringenkoning Yuri van Gelder die wel met zijn neus in de poeder hing. Ook al was zijn witte goedje nou niet bepaald een prestatieverhogend middel, verboden rotzooi was het wél.
De reden waarom beide sporters op non-actief staan kent dan ook een heel andere aard. Zaterdag sprak ik Gregory Sedoc. Getergd door zijn straf is hij vastberaden te knokken voor deelname aan de Spelen in Londen. Hij heeft na zijn schorsing nog een maand de tijd om zijn nominatie te verzilveren. Er liggen weer kansen voor hem, hij heeft weer iets om voor te trainen. Dat zo’n groot sportman in één adem wordt genoemd met een geval apart als de Lord of the Rings vind ik misplaatst.
Laat ik dan zelf ook eens wat genuanceerder worden: rugbyers zijn niet altijd dronken. Behalve die uit Nieuw Zeeland. Het inkomen van voetballers is alleszins redelijk als je bedenkt dat ze de 67 toch nooit halen. En peerdevolk uit Boekelo houdt gewoon van dieren en waxjassen. En daar is ook eigenlijk niets chique aan.
