Zelfs een kind begrijpt dat je als hardloper zo min mogelijk gewicht moet meetorsen. Dan bedoel ik niet zozeer bagage, een mud aardappelen of een rugzak waarin een tent mee, maar wel aan kilo lichaamsgewicht..
Een probleem is, dat wie ouder wordt doorgaans de naald van de weegschaal gaandeweg ziet verschuiven, als de secondewijzer van een klok. Vervolgens zal de serieuze atleet trachten af te vallen door vetmakers te laten staan. Hier zien wij dan de werking van een metronoom: afvallen, na feestdagen en verjaardagen: aankomen. Deze links/rechtse beweging blijft dikwijls na jaren staan, te weten in een voor de loper ongunste richting, dus hij of zij heeft het gevecht tegen de kilo’s verloren. Het is niet perse een schande of nederlaag dan wel beide, maar een “fact of nature”.
Mijn postuur is van een notoire hongerlijder. Dat ben ik overigens allerminst, maar het is wel mijn uiterlijke verschijning. Dit is het gevolg van een actieve schildklier, die binnenkomend voedsel van welke aard dan ook verteert alsof ik een verbrandingsoven van de gemeentereiniging ben. Dankzij mijn enigszins lantaarnpaalachtig postuur val ik op als een ijsbeer tussen olifanten. Van de zijde van wat ik de corpulenten noem, hoor ik dikwijls dat ik meer en beter moet eten. Dat is een misvatting, want ik eet dagelijks diverse schijven van vijf en daarbij schuw ik een reep noch ander snoepgoed. De beschrijving van mijn dagelijks dieet brengt weinig vreugde onder mijn onder overgewicht zuchtende mede-atleten.
Het is vanwege dit verschil dat ik, hoewel inmiddels pensioengerechtigd, ook jongelieden met een beginnend zwembandje de smalle kuiten laat zien. Zulks tot hun frustratie. Maar ik kan er ook niets aan doen.
Tijdens het wedstrijdseizoen maak ik evenwel weinig klaar, omdat dan uit allerlei krochten en buitengewesten afkomstige pezige en buitengewoon magere types, bovendien klein van stuk, het strijdperk betreden. Zij zweven als het ware over tartan of het buitengebied, waar ik met mijn lange benen en dito passen achteraan zwoeg.
Ergo: in het land der blinden is eenoog koning, maar waar iedereen het zicht van beide ogen heeft, leg je het af. Of zoiets.
Erik Endlich
