Iej hebt topsporters en aandere carrièremakers dee al joaren boeten Twente wont. Doar zeent eagenlijk altied heel logische readen vuur. Heel völ specifieke carrièrekaansen kom iej hier neet op de kwadraatkilometer tegen. Twente is nou eenmoal een röstig laandgood. Niks um oons vuur te schamen.
Toch zee’j alverdan nog heel völ Twente-schaamte. A’j op de Twentse media ofgoat, zi’w bliekboar allene mear greuts op oonze Twenteverloaters. De bladen komt tot vervelens too anzakken met ex-Twentenaren dee hier al een leaven laank weg zeent. Het niejste lifestylemagazine Twentelife zet dichteres en NRC-columniste Ellen Deckwitz breed too in völ woord en heel mooie beelden. Ik leaze de NRC al ’n meansenleaven, mear vuur het eerst vernem ik dat dat Deckwitz nota bene oet Boarne koomp?! En ze zeg: “Ik ken de codes, spreek de taal, ruik de geur – niet de meest briljante geur ter wereld – maar het ruikt als thuis.” Iej zöalt verestig in Boarne wonnen en dit leazen.
Oonzen Martin ter Denge steet ‘r ook in; nen strakn column oawer de waardering van het Twents. In mooi Nederlaands, dat wal, mear gelukkig zi’w in Twente wál meartalig.
TC Tubantia hef ook zonne weekrubriek van Twenteverloaters. Altied leas iej dan: “Ik kom er nog wel eens met verjaardagen.” Of: “Het is direct weer vertrouwd.” En nog veaker: “De knik in de IJsselbrug bij Deventer voelt als thuiskomen.” Inderdaad: thoeskommen, mear vuural neet te lange bliewen. En dan volgt de hagelsteendomme slotvroage: “Eens een Twent, altijd een Twent?” As ze dan earlijk zoln wean, mu’j gewoon zeggen: “Tuurlijk niet, anders was ik er toch wel gebleven!?” Mear altied volgt ‘r het sociaal gewenste antwoord “Zeker, want ik hou van dat Twentse doe-maar-gewoon-dan-doe-je-gek-genoeg.” Net of ze doar allene in Twente van hooldt.
Astebleef loa’w oetscheaiden met dee verhalen oaver Twenteverloaters. Der zeent echt genog leu in Twente dee hier oet oavertuging wont. Leu dee hier ook hele mooie dinge maakt en doot. Leu dee lang of kort geleden hierhen kömmen en zeent ebleven. Oaver dee leu wil ik leazen, want dee hebt echt wat te vertellen over Twente. Ze hooft van miej zelfs neet verplicht Twents te doon, gin Twentse codes te kennen, want ze hebt vriejwillig vuur oonze contreajen keuzen en det is al mear as genog. An dee leu mu’j vroagen: “Eens een Twent, altijd een Twent?”
Gerrit Dannenberg
