De gedachte dat de serieuze atleet zich telkens het snot voor de ogen rent, geldt inmiddels slechts voor een wedstrijd. Om alsdan een relaxed tempo aan te houden en blij te zwaaien naar de bekenden aan de kant, onderwijl snedige opmerkingen plaatsend tegenover de ijlende concurrentie: ik zou het niet doen.
Niettemin luidt inmiddels het adagium: je traint niet op maximale, maar op optimale hartfrequentie. Alsdan heeft de training het meeste effect. Jammer dat er nog steeds conservatieve trainers zijn die menen dat steeds tot het gaatje gaan het recept is voor het aaneenrijgen van records en overwinningen. Dat staat in schril contrast met gerenommeerde lopers die rustige duurlopen propageren als het probate middel om het uithoudingsvermogen te vergroten.
In het licht van het voorgaande rijst de vraag hoe het zit met wandelen. Vermoedelijk gooi ik met deze opmerking een steen in de atletische vijver. Men denkt: die Endlich is de weg kwijt. Nota bene wandelen! Het domein van de inmiddels hoogbejaarde atleet, een beweging voor hondenbezitters en lieden met X-benen of een soortgelijk vanwege erfelijke belasting of uit een botsing ontstaan gebrek.
Ik ben, hoewel driewekelijks rennend, zo vrij het voortbewegen in de eerste versnelling als heilzaam voor de atleet te beschouwen. Vooreerst omdat een wandeling het benenwerk zuurvrij houdt. De vermoeidheid neemt merkbaar af na een wandeling van zeg een uur. Daarbij ren ik niet vaker dan drie keer per week, waarvan één op het eerdergenoemde rustige tempo. Niettemin sleur ik als beginnend bejaarde aan kop tijdens de training, menig jongeling mijn kuitenwerk tonend. Terwijl achter mij het zware hijgen niet van de lucht is, vervolg ik monter mijn weg, die ik zonder het zicht op een rug voor mij vervolg.
Ik meen dat de twee Corgi’s, die mij tot wandelen nopen, verantwoordelijk zijn voor de frisse indruk die ik maak op de rest van het naar adem happende pak atleten.
Ergo: ervaar de zegeningen van het wandelen. Tenzij u in mijn groep loopt. Want verschil moet er blijven.
Erik Endlich
