Op 20 juni 1976 was ik getuige van een belangrijk hoofdstuk in de internationale voetbalkroniek. Het was op een feestje, waar we met z’n allen keken naar de EK-finale tussen Duitsland en Tsjechoslowakije. Vanwege het nog lang niet verwerkte verdriet van 1974 hoopte iedereen dat “die moffen” (zoals ze toen nog genoemd werden) verslagen zouden worden, en dat ging bijna goed, maar toen de gehate Hölzenbein, die ons twee jaar eerder met een regelrechte Schwalbe een oor had aangenaaid, in de laatste minuut de 2-2 scoorde, wisten we het zeker: die gaan weer met de beker naar huis. Dat deden ze dus niet, want nadat Hoeness tot algehele vreugde de vierde penalty voor de Mannschaft had gemist, was het de beurt aan Panenka. De rest is geschiedenis en zondag zagen we een geperfectioneerde herhaling van deze unieke strafschop, meesterlijk uitgevoerd door de Italiaanse maestro Pirlo. Deze man is voor mij nu al de koning van dit EK, en niet alleen vanwege die schitterende stiftbal. Wat hij ook doet, het is pure schoonheid wat hij met zijn voeten in gang zet. En toch denk ik dat de Duitsers (zoals ze tegenwoordig weer genoemd worden) vanavond in de laatste minuut gaan winnen. Ik gok op Klose, met z’n linker oor.
Linksbek EK Dream Team:
Hart;
Lahm – Ramos – Hummels – Alba;
Pirlo – Alonso;
Marchisio – Ozil – Ronaldo;
Klose.
