De parlementaire enquête naar de affaire rond de kindertoeslagen is voer voor liefhebbers van de verhullende taal. Ik heb speciaal voor de fijnproevers onder u enkele treffende citaten genoteerd, met daarachter tussen haakjes wat de getuigen daarmee eigenlijk bedoelen te zeggen. Hou u vast:
– ‘In dat beeld kan ik me niet herkennen’ (Verzin iets anders, sukkel).
– ‘Sorry, maar dat kan ik me echt niet meer herinneren’ (En als ik het wél wist zou ik het hier natuurlijk niet vertellen).
– ‘U snapt hopelijk ook wel dat ik het achteraf verschrikkelijk voor die ouders vind’ (Maar dat zeg ik vooral omdat dat van me verwacht wordt).
– ‘Ik wijs u er op dat de omstandigheden verre van ideaal waren toen ik die functie kreeg’ (Je wilt niet weten wat voor een gigantische klerezooi mijn voorganger er van gemaakt had).
– ‘Ik heb die informatie niet gekregen’ (Die klootzakken vertelden me nooit wat).
– ‘Na die Bulgarenfraude lag er een grote maatschappelijke druk op ons om financiële misstanden aan te pakken’ (Zo, lekker makkelijk om die kut-zigeuners van alles de schuld te geven).
– ‘De medewerking van de ambtenaren op het minsterie liet nogal eens te wensen over’ (Allemachtig, wat een stel prutsers werken daar).
– ‘Op een gegeven moment dachten we het lek boven te hebben’ (We hoopten toen eindelijk van dat gezeik van die Leijten en Omtzigt verlost te zijn).
Tja. Ik kan me voorstellen dat het betaald voetbal deze achterlijke vorm van politieke poppenkast opneemt in de mediatraining voor de spelers, de coaches en de scheidsrechters:
– ‘Ik denk dat ik hiermee de wedstrijd wel goed heb samengevat’ (Zo, en steek nou die microfoon maar lekker in je reet, lul.)
– ‘En we hadden er de hele week nog wel keihard op getraind’ (Maar deze spelers zijn nog te slecht voor het vierde van FC Schubbekutterveen).
– ‘Achteraf kun je zeggen dat ik die penalty niet had moeten geven’ (Die fucking gek van de VAR flikt me dat niet nog een keer).
Nederlands is een mooie taal, als je maar goed luistert.
Peter Bonder
