Johan Cruyff werd vorige week 65 en shirtsponsor Aegon feliciteerde hem met een paginagrote advertentie in het clubblad De Telegraaf. Tot zover niks aan de hand, behalve dat het een mooie reclamestunt is waar iedereen over praat. Het wordt evenwel een heel ander verhaal als je leest wie er aan het woord is. Louis van Gaal, jawel. Op voetbalgebied de volstrekte tegenpool van het feestvarken, wat ook blijkt uit het verleden: Cruyff was bij Ajax, Barcelona en Oranje een geniale voetballer met een superieure techniek en een fantastische demarrage, Van Gaal een degelijke middenvelder met de actieradius van een afgekeurde wijkagent en een loopbaan in de marge. Na hun actieve carrières konden de twee nooit door één deur, met het kluchtige conflict bij Ajax over de vacante functie van technisch directeur als tragikomische anticlimax. En daarom is deze felicitatie volstrekt, maar dan ook volstrekt ongeloofwaardig. Het is alsof je Geert Wilders in een lyrische lofzang ongebreideld hoort jubelen over het multiculturele beleid van Job Cohen. Pakt u maar vast een teiltje, dan zal ik een zin citeren.
“We hadden en hebben wel onze meningsverschillen, maar we hebben ook veel gemeen: de liefde voor Ajax, Barcelona en aanvallend voetbal.” Nou, als hij echt zoveel liefde voor Ajax heeft, dan had hij zich wel eerder teruggetrokken uit de valse soap-opera die er in de Amsterdam Arena wordt opgevoerd. Hij had kunnen weten dat zijn onverwachte kandidatuur door het kamp-Cruyff als een dodelijke belediging zou worden ervaren. En zijn voorkeur voor Barcelona was zeker niet wederzijds bij de supporters en de media die hem opgelucht uitkotsten omdat ze hem en zijn camping-Spaans helemaal spuugzat waren na de zoveelste blaaskakerij. Want bluffen, dat kan Van Gaal, hij orakelt naar eigen zeggen immers “namens alle Nederlandse voetballiefhebbers” te spreken. Nou, niet namens mij. Als ik iemand met zijn verjaardag geluk wil wensen, dan heb ik daar geen (ongetwijfeld fors gehonoreerde) advertentie voor nodig. Een kaartje, een telefoontje of een mailtje, meer niet. Maar ja, daarmee haal je natuurlijk de krant niet en dan is het voor zo’n opgeblazen ego meteen niet interessant meer. En als hij hem persoonlijk in Barcelona was komen opzoeken, dan had hij de aandacht met Cruyff moeten delen, en dat was al helemáál geen optie. Het gaat bij Louis van Gaal altijd alleen maar om Louis van Gaal.
