Fietsen is niet goed voor lopers. Je spieren worden namelijk korter. Wie, als ik ooit, deelneemt aan een race bestaande uit wielrennen èn hardlopen, weet precies wat ik bedoel. Zodra je van de fiets klimt en begint te rennen, ervaar je de sensatie van de Zwoegende Dwerg. Je loopt met dikke benen en kleine pasjes. Want zie hoe een wielrenner op zijn fiets zit: kromgebogen, met malende benen die zich nimmer strekken. Het is namelijk een zittende sportdiscipline, wat het gemeen heeft met roeien en bobsleeën. Goed: het is zwaar werk, althans: voor je bovenbenen. Je hart wordt groter, net als je longcapaciteit. Maar je zwoegt, vastgeklonken aan wat ijzer, kunststof en rubber. Zo heeft de Voorzienigheid het natuurlijk nimmer bedoeld. We zijn immers ooit uit de bomen geklommen opdat wij konden lopen. Rechtop, zodat wij boven het wuivende gras van de savanne tijdig prooi en vijand in het snotje kregen. Na wat moeizaam geslenter, dat je ook kunt waarnemen bij somtijds rechtop lopende, maar breed uit de heupen lopende primaten, leerden wij te rennen. Blijkbaar wordt je ook slimmer van dat hollen, want ons verstand ging met sprongen vooruit. De rest is historie. Alles wat daarna aan technisch vernuft door ons, naakte apen, is uitgevonden, dreef ons verder weg van wat wij van oorsprong waren: jagers en verzamelaars.
Met de auto’s en andere motorisch aangedreven vervoermiddelen kwamen de kwalen: hartinfarcten, hoofdpijn en stress. Tegen dat laatste bood rookwaar de nodige afleiding. Enfin, need I say more. Om in de sfeer te blijven: I rest my case.
In het licht van het voorgaande is fietsen natuurlijk niet slecht, zij het dat ook hier blijkt dat onze primatennatuur niet berekend is om hogere snelheden aan te kunnen dan een gestrekte draf. Senioren fietsen zich in de prak tegen andere onvoorzichtige ouderen. Wielrenners vormen zich tot een kluwen kermende lieden, zodra een hond dan wel een simpele stuurfout tot dit asfaltdrama leidt. Ziekenhuizen puilen uit van de verkeersslachtoffers die de snelheid van hun vervoermiddel niet konden handelen.
Zouden wij evenwel collectief te voet aan het verkeer deelnemen, dan worden klinieken voor een belangrijk deel overbodig. Na wat kortademigheid hier en daar, wellicht een enkeling met een opspelend achillespees en een tamelijk groot collectief aan zere voeten, zal het stil en schoon zijn. Ach! Het klimaatakkoord is dan een eitje.
Maar dat is natuurlijk een illusie. Veel hebben de werkplek op autoafstand, wie niet verre reizen maakt is een sukkel en met een rugzak naar de super schiet niet op. Wat rest is dan hardlopen als sport. Dat is wel het minste. Het belast ons milieu nauwelijks, afgezet tegen de fietsenindustrie die metaal uit rokende industrieën betrekt en met kunststof bijdraagt aan de plastic soep.
Dus ga hardlopen. Laat staan die fiets.
Erik Endlich
Huh? Als profrenner jarenlang ‘s winters hard gelopen. En de laatste 4 jaar 1000 km. per jaar gelopen en 5500 gefietst. De meeste mensen die op middelbare leeftijd gaan fietsen kunnen niet eens meer hardlopen. Iets met knieën enzo. Elke dag een uurtje fietsen naar het werk en je voldoet ruimschoots aan de beweegnorm. Take a hike Erik!
Prima bezig Theo: je loopt inmiddels 1 op 5,5. Aldus blijven je spieren mooi op lengte en kom je nog eens ergens waar geen asfalt is. Kom bij mij trainen en je hangt dat tot een onmogelijke houding nodende vervoermiddel aan de wilgen. Hopelijk tot snel!