Voetbalclubs en vooral de supporters zijn het spelen zonder publiek ‘flink zat, er is gaan bal aan!!’ De woorden corona en overwinteren staan bij beiden in de top van gebruikte termen. Er valt weinig te beleven in de winter. Een vraag voor de finale ronde van de zoveelste tv-quiz? Welke Nederlandse clubs zijn aan het overwinteren als het om Europees voetbal gaat…
Maar wie verder kijkt en toevallig achter enkele jeugdspelertjes fietst, ziet en hoort het plezier. Zo fietste ik deze week achter 4 jongens, blauwwitte kousen, voetbalschoenen al aan en rugzakje op. Niet twee aan twee, nee alle vier naast elkaar, lachend en links en rechts slingerend over de volle breedte van het fietspad. Dat ik achter hen fietste, dat was ze niet opgevallen. Op naar het trainingsveld waar in de verte de halogeenlampen het trainingsveld volop in het licht zet. Alle vier op het type fiets dat je voor die leeftijd van 12-jarigen mag verwachten; een gebogen frame, hoog stuur en een enkeling met een drager voorop! Groepsidentiteit!
Stilletjes bleef ik achter hen fietsen. Ik hoorde hen commentaar geven op de strategie van enkele Nederlandse toptrainers. Dat Ajax en PSV in de Europa League zitten, is hen vast niet ontgaan. Af en toe hoorde ik iets van spelverdeling en training. Niet over Ajax en PSV maar over hun eigen club, het eigen elftal waar de vier onderdeel van uitmaken. Sprintjes, één tegen één, en het stiekem verplaatsen van de pylonen. Blijkbaar is het ‘balletje hooghouden’ het meest plezierige van de training, vooraf en aan het eind. ‘Bram, wat is jouw record?’ hoorde ik een van de vier vragen. “Ik ga voor twintig keer, bijna zoveel als Maradonna”. Na enkele opmerkingen die ik niet meer verstond, reden zij rechtdoor, ik links af. Voor de vier spelertjes staat overwinteren niet hun woordenboek. En geen bal aan… ik zal nooit weten of Bram zijn record van twintig heeft bereikt.
Gerard Kokhuis
