Loa’w vuuropstellen dat ik gin verstand van vootbal hebbe. Hoovt um mie ook nit. Dat hebt der al zat ja. Dan kö’j oe better in andere zaken bekwoamen. Woerin, tja, doar valt ook wier oaver te disteren.
Mer good, vanear was dee duvelderieje met ’n vootbal der wier vuur. Et Europees Kampioenskap. Oavend an oavend vuur-, tusken- en noabeskouwingen, ze völlen an dee preaketoafels nog mear oaver mekander hen as dee kearls bie de ronde van Frankriek oaver dat domme deer met dat brödje. Op zik is dat ook nen kunst: uren volkuieren oaver iets woer a’j totaal gin invlood op hebt en wat gin driete geet veranderen an ’n oetslag. En de leu kiekt et nog ook. Bie de doezenden!
Et is zelfs zo wied dat ze der een punt van feminisme van maakt: dat vrouwleu net zo skoarp en analytisch nen oavend nutteloos könt volkwaken as de kearls. Ik had hoaste zegd, nog ander niejs? Ik had emeand at vrouwleu doar wal boaven stunden…
Mear as nen moand mo’w et lieden. Nederland tegen Oostenriek, Oekraïne… Noord-Makkedonië was nog neet zo mak… A’j et doar al nauweliks van ofwint, mie ducht, wat mean iej dan wal neet? Den kearl met dee vuilniswage in Eanske had gewoon ne vuurspellende gave.
Oeteandelik gung et tusken de Engelsen en de Italianen. A’j mer depe genog terugge goat in de geskiedenisse ha’j al können weten wo as dat ofleup: de Italianen leuten zeen wo as et mos en wat der allemoal kon. Doarnoa treuken ze vort, woernoa as de Engelsen zik mear as doezend joar as zwienen in de Dark Ages störtten.
Kunnigheid van mie zea al: as ze non geliek met dee finale warren begunnen… skealt nen helen hoop tied en gekkigheid. En zelfs dee finale heul nog wal an! Negentig minuten van hen en wierumme oaver ’n bunder. Tuskenduur nog extra tied vuur de anstellers en doarnoa töt twee moal oaver ne verlenging, want ze warren der nog neet oet met mekoar. Pas helemoal op et eande begun et echte woark: de penalties. Of in good Riessens: de pengels.
Skienboar hung doar allens van of, want met strakke gezichten deden de Engelse en Italiaanse plakkeboys ofwesseln wee as der treaden meug. Halverweage had et Italië al ewunnen. As ze doar tokommend moal (want dat kump geheid) noe direkt met begint, zi’w met ’n kwarteer oetedretten en kö’w op tied noar bedde. As ze toch allemoal zo klook warren as ikke…
Toch was der mer ene echt kampioen: onzen egenen Oldenzelsen Björn Kuipers. Kearl wat lopen! En dan ook nog fluitend! Wat ne conditie. Hoaste net zo knap as nen gemiddelden muzikant den as nen optocht van zes kilometer mut lopen met nen ringbas van twentig kilo um ‘n nekke. En voordan poesten! Mie ducht, dan magt ze toch ook wal es dörst hebben.
Martin ter Denge
