Blogs, vlogs; grofs. Grof, groffer, grofst. Onder het mom van vrijheid van meningsuiting en artistieke vrijheid lijkt het vuil dat via diverse sociale afvoerkanalen over ons wordt uitgestort steeds stinkender te worden. Snel vuilbekkend een filmpje opnemen, gelardeerd met vloeken, scheldwoorden, ongepast taalgebruik en spuien maar. Aandacht en succes verzekerd. De vluchtige stank die het materiaal achterlaat vervliegt snel, totdat er aan een brein van een autochtone of allochtone rappe artiest een volgende natte flatus ontsnapt.
Deze week circuleert er op sociale media een waarschijnlijk met de mobiel opgenomen filmpje, waarin een bekende Nederlandse cabaretier het WK vrouwenvoetbal gebruikt om zelf te scoren. De in een jurkje geklede, persiflerende clown springt vloekend in het rond en neemt vuilbekkend het Nederlands vrouwenelftal en de mannelijke fans op de hak. Zich onderwijl bedienend van een vocabulaire dat door kleedkamer van het mannenelftal van FC Knudde 8 zou kunnen hebben gegalmd.
Als kleuters beginnen te brabbelen is het vocabulaire dat wordt ontleend aan menselijk toiletbezoek en aan de lichaamsdelen die de achtergelaten residuen produceren het interessantst. Vooral de reactie van de omgeving is bepalend voor de aandacht en de impact die de kleuter daarmee genereert. Door negeren en corrigerend optreden van familie, vrienden en schoolomgeving is de lol van het provocerende taalgebruik er voor de kleuter doorgaans snel vanaf. Heden ten dage lijkt het kleutergedrag zich meer en meer te verspreiden onder rappend scorende artiesten. En zijn hele volksstammen blijkbaar het kleuterniveau nog steeds niet ontgroeid. Als het maar lawaai maakt, lachen, gieren, brullen.
Theo de Rooij
