Half vier, tijd voor bier, en elke vrijdag een frikandel speciaal uit de kantine: dat was het devies voor Bas van Gulik, een dierbaar familielid dat vorige week op 55-jarige leeftijd aan kanker overleed. Vorige week woensdag om half vier vertrokken mijn vrienden van Blau Weiss Enschede naar Gelsenkirchen voor de wedstrijd van Schalke 04 tegen Real Madrid. Op hetzelfde tijdstip begon in Eindhoven de uitvaartdienst van Bas.
Bourgondiër en Brabander, het gaat vaak samen, ik weet het, maar hij was het allebei met een factor twee. Zijn gastvrijheid en die van zijn gezin maakten van hun huis een zoete inval, waar voor iedereen altijd volop te eten en te drinken was. Het werd een mooie ceremonie, een waardig afscheid van een lieve levensgenieter met een bovengemiddeld hoog knuffelgehalte.
Het was al ver na half vier voor we aan het bier en de wijn gingen, maar we waren op tijd terug in Enschede om nog te kunnen zien dat Schalke net zo kansloos was tegen Real als Bas tegen de kanker. Maar ik weet wel wat ik erger vond. Rust zacht, beste jongen – in de hemel is het altijd half vier. En de frikandel speciaal schijnt er buitenaards lekker te zijn.
