FC Twente moet zorgen niet weer te degraderen, want een tweede keer meteen terugkeren na een degradatie is weinigen gegeven en gaat zeker ten koste van de omvang van de achterban. Om van de omvang van de begroting nog maar te zwijgen.
FC Twente moet zich dit seizoen dus koste wat het kost handhaven om de gelegenheid te krijgen in alle rust te kunnen blijven bouwen aan een toekomstbestendige club. Eén keer degraderen kan, dat is bewezen, maar het was kantjeboord. Een tweede afgang zou een club als FC Twente zomaar de kop kunnen kosten, want het is zeer de vraag of de club dat overleeft, bestuurlijk, financieel en organisatorisch…
En nee, FC Twente staat er sportief gezien niet goed voor, want opnieuw komt net als in het rampjaar de rode lijn tussen behoud van en vertrek uit de eredivisie in zicht. En vechtvoetbal ligt de club niet echt.
Er zijn nog acht wedstrijden te gaan. Voor rechtstreekse degradatie hoeft FC Twente niet beducht te zijn, want tenzij er gekke dingen gebeuren gaan ADO Den Haag RKC er rechtstreeks uit. De derde degradant komt uit een nacompetitie met de nummer zestien van de eredivisie en de periodekampioenen van de eerste divisie. Daar moet FC Twente uit zien te blijven, want dat is een zenuwengedoe en een tombola.
FC Twente moet gewoon nog vier van de acht reguliere competitiewedstrijden winnen. Met die twaalf punten is de club zonder nacompetitie te hoeven spelen volgend seizoen nog gewoon eredivisionist. Het uitprogramma is lastig, met Ajax, PEC, Heracles en Willem II, in die volgorde. Van deze wedstrijden moet er zeker een worden gewonnen. Dat kan het best in Almelo of Zwolle.
De meeste punten zullen thuis moeten worden behaald, vooral tegen directe concurrenten ADO, Fortuna en VVV, want dan mag de ontmoeting met Feijenoord, de laatste competitiewedtrijd voor eigen publiek in de Veste, nog worden verloren.
Scipio
