Als er dan toch iets positiefs uit de coronacrisis is gekomen dan – hoewel, gelet op het leed dat het virus heeft aangericht, valt er natuurlijk weinig vrolijks over het pandemie te melden. Dus overnieuw: door bedoelde crisis zijn veel lieden gaan sporten. Ze waren niet welkom op de werkplek, thuis zitten in je uppie of bij iemand die je op den duur een zenuwtoeval bezorgt, te pletter vervelen omdat blijkt dat je allesbehalve onmisbaar bent: er waren en zijn talloze redenen om het huis uit te vluchten en dat rennend te doen.
Dan blijkt, dat hardlopen niet de volkssport is die het volgens velen zou moeten zijn. Kortom, menig persoon kan beter niet proberen het wandeltempo te overstijgen. Lieve hemel zeg, wat wordt er beroerd gehold. Wie niet maar een béétje platvoeten heeft, door Engelse ziekte of erfelijk materiaal met kromme poten behept is of zij die een beroerde motoriek hebben, doet er beter aan wat anders te vinden. Fietsen kan, zwemmen ook, probeer het eens met een potje jeu-de boulen. Ik heb wat brandhout voorbij zien vibreren.
De fout begint al met het sleetse schoeisel, dat ergens op zolder is gevonden, vervolgens wordt een inmiddels maten te klein trainingspak aangetrokken. Doorgaans met drie strepen die het peermodel van de drager of draagster genadeloos accentueren. Wanneer men de eerste, naar hun gevoel vlotte, passen zet ziet een ervaren hardloper direct waar de schoen wringt. Letterlijk vaak, maar ook in de zin dat armen er bijhangen alsof ze verlamd zijn, men heeft de neus ernstig richting de grond gericht, het gehijg is bij aanvang reeds niet van de lucht. Voeten wordt plat neergezet alsof men zoveel mogelijk insecten wil pletten, ondergoed hoort men tegen het lycra van de te krappe trainingsbroek schuren. Zoveel is duidelijk: hier wordt pijn geleden. Ook bij passanten, voor wie het een pijnlijk gezicht is.
Mijn punt is: houd er, voor uw heil en ten behoeve van omstanders, in vredesnaam mee op. Voordat het blessurespook u tot in lengte van dagen komt kwellen en zere botten, sleetse gewrichten en pijnlijke pezen het dagelijks bestaan ondragelijk maken. Laat u zakken in het zwembad, trek een baantje. Zo nodig met een bandje, voordat kramp u ongezien naar de bodem doet zakken. Maar hardlopen is niets voor u.
Sport, lieve mensen, is er voor iedereen: zaak is om te ontdekken waar uw talenten liggen. Mits in het bezit van twee benen lukt fietsen doorgaans wel, met uitzondering echter van bejaarden die de krachten van een e-bike niet aankunnen. Ze sneuvelen bij bosjes, zo bleek onlangs uit onderzoek. Ga dan gymmen, vooralsnog buiten: steek een ledemaat omhoog, balanceer op één been, zwaai een beetje. YouTube helpt u op weg.
Wie toch wil hardlopen: kom bij mij. Tegen een aantrekkelijk tarief help ik u verantwoord op weg.
Erik Endlich
